ذهن همدل: تاثیر همدلی شناختی بر یادگیری گروهی و سازندگی اجتماعی

همدلی شناختی، یعنی توانایی درک دیدگاه ها، احساسات و حالات ذهنی دیگران، یکی از پایه های بنیادی رشد اجتماعی و اخلاقی انسان است. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-نظری، به بررسی تاثیر همدلی شناختی بر یادگیری گروهی و سازندگی اجتماعی پرداخته است. این مقاله ضمن تحلیل دیدگاه های روان شناسان برجسته از جمله بندورا، ویگوتسکی، راجرز و فرایر، الگوی تلفیقی «ذهن همدل» را معرفی می کند که فرآیند یادگیری را به مثابه یک تجربه انسانی، اجتماعی و اخلاقی بازتعریف می کند. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که یادگیری گروهی مبتنی بر همدلی شناختی، نه تنها موجب افزایش مشارکت و انگیزش یادگیرندگان می شود، بلکه زمینه ساز رشد هویت اجتماعی و اخلاقی نیز هست.

کلیدواژه ها:

ذهن همدل ، رشد اجتماعی ، سازگاری ، یادگیری گروهی ، دانش آموزان