استفاده از زبان مشترک در فرایند اقناع و تربیت مخاطب از منظر آیات قرآن کریم

آنچه لازمه زندگی بشر است رسیدن به رشد و تعالی، وفق فطرت انسانی است. بدین منظور خدای منان به طور تکوینی توانش های تفهیم و تفهم را در نهاد انسان تعبیه فرموده تا استعداد تربیت پذیری انسان را شکوفا نماید. مع الوصف، یکی از روش های لازم و قابل قبول برای رشد سرمایه ی تربیت پذیری انسان، اقناع مخاطب بوده و این شیوه ی تربیتی در شکل گیری و تعالی شاکله ی انسانی، بسیار کارآمد و راهگشاست؛ لذا پژوهش حاضر که با بهره گیری از کتب معتبر تفسیری و با روش توصیفی و تحلیلی سامان یافته به این سوال پاسخ داده است که؛ زبان مشترک در فرایند اقناع و تربیت چگونه ایفای نقش می نماید؟ برای واکاوی سوال، علاوه بر احصاء مصداق های قرآنی مانند: اتحاد و اتفاق بر نقاط مشترک، پرسش گری منطقی و دعوت به تفکر، تعقل و همانندی و...، و بهره گیری از کتب تفسیری، از منابع روانشناسی نیز استفاده شده است تا از یک طرف، چیستی و چگونگی شکل گیری زبان مشترک تبیین شود و از دیگر طرف، شیوه های به کارگیری آن در امر اقناع مخاطب، با ارئه ی مصادیق قرآنی تشریح گردد؛ نتیجه ی حاصل این که؛ مهم ترین تاثیر زبان مشترک، هم دلی و همراهی متربی با مربی است که این همراهی فرایند اقناع و تربیت را تسهیل نموده تا هر آنچه را که مربی برای متربی صلاح بداند، بتواند با این شیوه در متربی تعبیه نماید. این هم دلی و هم زبانی به وجود آمده، زبان مشترک را تقویت کرده و اقناع را آسان تر و تربیت را ماناتر می نماید.

کلیدواژه ها:

"زبان مشترک" ، " اقناع مخاطب" ، "فطرت و قرآن"