به کارگیری صنعتی سازی و تکنولوژی مصالح نوین برای توسعه پایدار

با گسترش سریع شهرها در سال های اخیر، ساخت و سازهای شهری جهت انجام فعالیت های متعددی از جمله فعالیت های اجتماعی به امری اجتناب ناپذیر تبدیل شده اند. در این راستا هر چند توجه به کمیت و تعدد ساخت و سازها جهت سرعت بخیدن به بهره برداری از آنها لازم و ضروری می باشد، توجه به «پایداری» و استحکام بناها نیز به لحاظ ارتقای کیفیت ساخت و افزایش عمر بناها نیز بایستی در طراحی و ساخت مد نظر گرفته شوند. چرا که تخریب زودهنگام بناها به علت عدم پایداری کافی و پائین بودن عمر مفید ساختمانها موجب افزای هزینه های فراوانی شده است که در این رابطه استفاده از «سیستمهای نوین ساختمانی» و استفاده از مصالح پایدار به عنوان راهکاری منطقی جهت افزایش عمر ساختمانها پیشنهاد می شود این مصالح به طور کلی می بایست دارای خصوصیاتی چون امکان بازیافت، محلی (در دسترس بودن) و متشکل از اجزاء ارزان قیسمت باشد. البته نتایج بدست آمده نشانگر آنست که استفاده از اینگونه مواد می توان بگونه ای مؤثر کاهش هزینه های ساخت چه از لحاظ نیروی کاری و مصالح مورد استفاده را در پی داشته باشد، این در حالی است که سعی در تعالی وضعیت راحتی حرارتی در خانه های محلی لحاظ گردیده است. هدف ن هایی از بررسی «مصالح نوین» در صنعت ساختمان، یافت طبقه جدیدی از مصالح ساختمانی با عملکرد بالا می باشد، که آنها را می توان به عنوان مصالحی با عملکرد بالا و چند منظوره اطلاع نمود. منظور از عملکرد چند منظوره ظهور خواصی متفاوت نسبت به خواص مواد معمولی می باشد به گونه ای که مصالح بتوانند کاربردهای کوناگونی را ارائه نمایند.

کلیدواژه ها:

مسکن پایدار ، مصالح نوین ، صنعتی سازی ، طراحی پایدار ، سیستمهای نوین ساختمانی