اثربخشی آموزش شادکامی بر نگرش های ناکارآمد دانش آموزان شهر فولاد شهر

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شادکامی بر نگرش های ناکارآمد دانش آموزان بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی و از لحاظ روش از نوع مطالعات نیمه تجربی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه است. جامعه پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه دوازدهم شهر فولاد شهر در سال ۱۴۰۵-۱۴۰۴ تشکیل دادند. ۳۰ دانش آموز به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵نفر) و گواه (۱۵نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه ای تحت آموزش مهارت های شادکامی(فوردایس) قرار گرفتند. داده های پژوهش توسط پرسشنامه های ناکارآمد وایزمن و بک (۱۹۸۷) توسط شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل و جمع آوری گردید. داده ها به روش تحلیل کوواریانس، با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که آموزش شادکامی بر نگرش های ناکارآمد دانش آموزان در مرحله پس آزمون به ترتیب با اندازه اثر ۸۹/۰در سطح آماری (۰۵/۰≥p) معنادار می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش شادکامی ، نگرش های ناکارآمد ، دانش آموزان