تعیین اثر بخشی آموزش روان شناسی مثبت گرا بر نشاط ذهنی دانش آموزان طلاق شهر شاهین شهر

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش روان شناسی مثبت گرا بر نشاط ذهنی دانش آموزان طلاق انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل به همراه پیش آزمون و پس آزمون بود . جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر طلاق متوسطه دوره اول شهر شاهین شهر در سال تحصیلی ۱۴۰۲_ ۱۴۰۳ بود. ۴۰ نفر از دانش آموزان دختر طلاق متوسطه دوره اول شهر شاهین شهر با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه نشاط ذهنی رایان و فردریک(۱۹۹۷) بود. ۱۴ جلسه ۹۰ دقیقه ای طی ۵ هفته (هرهفته ۳ جلسه ) آموزش روانشناسی مثبت برای گروه آزمایش اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش کوواریانس چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ انجام شد. نتایج نشان داد آموزش روان شناسی مثبت گرا بر نشاط ذهنی دانش آموزان طلاق تاثیر معناداری داشت(p<۰/۰۰۱) . آموزش روان شناسی مثبت گرا نشاط ذهنی را در دانش آموزان طلاق افزایش داد.

کلیدواژه ها:

روان شناسی مثبت گرا ، نشاط ذهنی ، دانش آموزان ، طلاق