نقش میکروارگانیسم های همزیست در پایداری عملکرد زیستی گیاهان در شرایط تنش محیطی

تغییرات اقلیمی و فشارهای محیطی فزاینده، از جمله خشکسالی، شوری و آلودگی فلزات سنگین، چالش های جدی برای کشاورزی پایدار ایجاد کرده اند. در این راستا، استفاده از میکروارگانیسم های همزیست به عنوان راهکاری زیستی و سازگار با محیط زیست برای بهبود تحمل و پایداری عملکرد گیاهان مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله به بررسی جامع نقش حیاتی قارچ ها و باکتری های همزیست (مانند قارچ های میکوریزا، باکتری های تثبیت کننده نیتروژن، و ریزوبیا) در تقویت مکانیسم های دفاعی گیاه، افزایش جذب مواد مغذی و بهبود سازگاری در شرایط تنش می پردازد. مبانی نظری این همزیستی ها، مکانیسم های مولکولی دخیل، و ارائه یک مدل کاربردی برای ادغام این فناوری های زیستی در سیستم های کشاورزی مدرن مورد بحث قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که تلقیح گیاهان با سویه های کارآمد همزیست می تواند پایداری بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی گیاهان را تحت شرایط استرس محیطی به طور معناداری افزایش دهد، که این امر منجر به بهبود کمی و کیفی محصول می شود. در نهایت، پیشنهاداتی برای تحقیقات آتی در زمینه بهینه سازی سویه ها و کاربرد در مقیاس مزرعه ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

همزیستی میکروارگانیسمی ، تنش محیطی ، پایداری عملکرد ، قارچ های میکوریزا ، باکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) ، کشاورزی پایدار.