مطالعه تاثیر اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) بر تعاملات اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (Attention Deficit Hyperactivity Disorder - ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات عصب رشدی در دوران کودکی است که با الگوهای پایدار بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری شناخته می شود. این اختلال، نه تنها بر رفتار و عملکرد فرد در محیط آموزشی تاثیر می گذارد، بلکه دامنه ی اثرات آن به حوزه های اجتماعی، عاطفی و خانوادگی نیز گسترش می یابد. در سال های اخیر، افزایش آگاهی نسبت به ADHD و پیامدهای آن سبب شده است تا پژوهشگران، روان شناسان و معلمان به بررسی عمیق تر ارتباط میان این اختلال و عملکردهای اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان بپردازند. با توجه به اینکه دوران تحصیل، دوره ای حساس برای شکل گیری مهارت های شناختی، عاطفی و اجتماعی است، درک دقیق از تاثیر ADHD بر این جنبه ها اهمیتی بنیادین دارد.اختلال نقص توجه و بیش فعالی معمولا در اوایل دوران کودکی بروز می کند و در برخی از افراد تا بزرگسالی نیز تداوم می یابد. ویژگی های اصلی آن شامل دشواری در تمرکز بر وظایف، ناتوانی در حفظ توجه مداوم، رفتارهای تکانشی، و میزان بالای فعالیت فیزیکی در مقایسه با همسالان است. چنین ویژگی هایی موجب می شود که کودکان مبتلا به ADHD در محیط های آموزشی با مشکلات قابل توجهی مواجه شوند. آن ها اغلب در سازماندهی وظایف، پیروی از دستورالعمل ها، مدیریت زمان و حفظ تمرکز بر تکالیف مدرسه دچار دشواری هستند. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به مطالعه تاثیر اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) بر تعاملات اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) با کاهش توانایی های توجهی، خودتنظیمی و کنترل رفتار، به طور مستقیم تعاملات اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان را مختل می کند و حمایت آموزشی، روان شناختی و خانوادگی می تواند این اثرات منفی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

بیش فعالی ، نقص توجه ، تعاملات اجتماعی ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان