مشکلات درسی فرزندان طلاق

تحقیقات گسترده در حوزه روان شناسی تربیتی و علوم رفتاری نشان می دهد که طلاق والدین یکی از عوامل بحرانی تاثیرگذار بر عملکرد تحصیلی و وضعیت روانی اجتماعی دانش آموزان است. در این راستا، فرزندان طلاق به طور خاص در معرض اختلالات متعددی از جمله کاهش تمرکز، افت انگیزه درسی، ناتوانی در برقراری ارتباط موثر با معلم و هم سالان، اضطراب امتحان، و کاهش اعتمادبه نفس قرار دارند. این مطالعه با رویکردی توصیفی تحلیلی، به بررسی عمیق مشکلات درسی فرزندان طلاق پرداخته و تلاش می کند با بهره گیری از یافته های روان شناسی رشد، جامعه شناسی آموزش، و علوم تربیتی، بستری برای درک بهتر این معضل فراهم آورد.یافته ها نشان می دهند که نبود انسجام در ساختار خانواده، کاهش حمایت عاطفی، و تعارضات والدینی پس از طلاق از مهم ترین عوامل زمینه ساز در افت تحصیلی این گروه از دانش آموزان است. همچنین، پیامدهای روانی طلاق نظیر احساس طردشدگی، افسردگی پنهان، خشم سرکوب شده، و رفتارهای جبرانی در کلاس درس، توان یادگیری و مشارکت آموزشی دانش آموز را به شدت تحت تاثیر قرار می دهند. به علاوه، تغییر محیط زندگی، کاهش تعامل با یکی از والدین، و گاه تجربه محرومیت اقتصادی، شرایط یادگیری منسجم و پایدار را برای این کودکان دشوار می سازد.بر اساس نتایج به دست آمده، راهکارهایی همچون طراحی برنامه های حمایتی مدرسه محور، مداخله های مشاوره ای فردی و گروهی، توانمندسازی معلمان در مواجهه با دانش آموزان آسیب دیده، و ایجاد نظام پشتیبانی روانی و تحصیلی درون مدرسه می تواند نقش موثری در بهبود وضعیت تحصیلی این گروه ایفا کند. همچنین، ارتباط سازنده مدرسه با والدین جداشده و بهره گیری از ظرفیت های مددکاری اجتماعی در مدارس، از دیگر راهبردهای مهم در کاهش آسیب های درسی فرزندان طلاق محسوب می شود.این مقاله بر آن است تا با تحلیل ریشه ای مشکلات تحصیلی این کودکان، زمینه ساز بازنگری در سیاست های آموزشی و تربیتی و ایجاد بسترهایی برای عدالت آموزشی و فرصت های برابر یادگیری باشد.