نقش هوش مصنوعی در طراحی کلاس های تعاملی ومدیریت رفتاری دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی نقش فناوری هوش مصنوعی در ارتقاء کیفیت طراحی کلاس های تعاملی و بهبود مدیریت رفتاری دانش آموزان در محیط های آموزشی نوین است. پژوهش حاضر با رویکردی کیفی و تحلیلی، از روش مطالعه اسنادی و تحلیل محتوای منابع علمی بهره گرفته است. داده ها از طریق بررسی متون تخصصی، مطالعات موردی و تحلیل تجربیات موفق در مدارس هوشمند گردآوری شده اند.مدل تحلیل پژوهش مبتنی بر چارچوب سه لایه ای تعامل آموزشی (تعامل معلم-دانش آموز، تعامل دانش آموز-محتوا، و تعامل دانش آموز-دانش آموز) و نظریه های روان شناسی رفتاری در آموزش است. در این چارچوب، نقش هوش مصنوعی در شخصی سازی محتوا، تحلیل داده های رفتاری، پیش بینی چالش های انضباطی، و ارائه بازخوردهای آنی بررسی شده است.نتایج پژوهش نشان می دهد که استفاده هدفمند از ابزارهای هوش مصنوعی می تواند به طراحی کلاس هایی با سطح بالای تعامل، انعطاف پذیری در پاسخ به نیازهای فردی دانش آموزان، و مدیریت موثرتر رفتارهای چالش برانگیز منجر شود. همچنین، الگوریتم های یادگیری ماشین با تحلیل الگوهای رفتاری، امکان مداخله زودهنگام و طراحی راهبردهای پیشگیرانه را برای معلمان فراهم می سازند. در نهایت، پژوهش بر اهمیت آموزش معلمان در بهره گیری اخلاق مدار از هوش مصنوعی و ضرورت بازنگری در سیاست های آموزشی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، کلاس های تعاملی ، دانش آموزان ، مدیریت رفتار