تاثیر هوش مصنوعی در طراحی برنامه های آموزشی شخصی سازی شده برای دانش آموزان با سبک های یادگیری مختلف

هدف اصلی این مقاله تحلیلی-مروری، تبیین سازوکارها و ارزیابی تاثیر به کارگیری هوش مصنوعی (AI) در شخصی سازی برنامه های آموزشی برای دانش آموزان با سبک های یادگیری گوناگون است. آموزش سنتی، به واسطه ساختار یکپارچه، اغلب قادر به پاسخگویی موثر به ناهمگونی سبک های یادگیری (دیداری، شنیداری، جنبشی و غیره) نیست و این امر منجر به افت انگیزه و کاهش بازدهی آموزشی می شود (لطفی و احمدی، ۱۴۰۰). هوش مصنوعی، به ویژه از طریق مدل های یادگیری ماشین (ML) و سامانه های تطبیقی، این توانایی را دارد که با تحلیل پیوسته داده های تعاملی دانش آموز (شامل سرعت پاسخ، نوع خطاها و مسیرهای پیمایش)، پروفایل یادگیری وی را به صورت پویا استخراج نماید. نتایج تحلیل نشان می دهد سامانه های آموزشی هوشمند (ITS) و محیط های یادگیری ابررسانه ای تطبیقی (AHS)، مسیرهای یادگیری را در سه بعد کلیدی شخصی سازی می کنند: تنظیم محتوا (انتخاب منابع تصویری در برابر متنی)، تنظیم سرعت (Pacing) و ارائه بازخورد هوشمند و فوری. به کارگیری این سیستم ها نه تنها میزان درگیری و تعامل دانش آموز را به شدت افزایش می دهد، بلکه با هماهنگ سازی روش تدریس با سبک فردی، عمق یادگیری و نگهداری اطلاعات را بهبود می بخشد (هاشمی و زارعی، ۱۴۰۳). این مقاله، حرکت پارادایم آموزش را از یک ساختار ایستا و محتوا-محور به یک فرآیند پویا، دانش آموز-محور و انطباق پذیر تبیین می کند (سعادتی و کریمی، ۱۴۰۲).

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی (AI) ، شخصی سازی آموزشی ، سبک های یادگیری ، سامانه های آموزشی هوشمند (ITS) ، یادگیری تطبیقی ، یادگیری ماشین (ML).