پدیدارشناسی تجربه زیسته معلمان در آموزش و توانبخشی دانش آموزان دیرآموز در مدارس عادی شهر سقز

پژوهش حاضر با هدف تبیین و معناکاوی تجربه زیسته معلمان مدارس عادی شهر سقز در آموزش و توانبخشی دانش آموزان دیرآموز انجام شد. روش پژوهش پدیدارشناختی و کیفی است و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۲ معلم پایه ابتدایی گردآوری شدند. تحلیل داده ها با رویکرد تفسیری کولایزی انجام گرفت. یافته ها نشان داد که تجربه زیسته معلمان در آموزش دیرآموزان واجد سه مضمون اصلی است: چالش های آموزشی و هیجانی، راهبردهای سازشی خلاقانه، و احساس رشد حرفه ای و انسانی. معلمان از یک سو با فشار کاری، ناهماهنگی برنامه درسی و نبود حمایت تخصصی مقابله می کنند، و از سوی دیگر تلاش دارند با استفاده از بازی، تکرار و ارتباط فعال با والدین، یادگیری معنادار را برای دانش آموزان دیرآموز ممکن سازند. نتایج این مطالعه نشان می دهد آموزش دیرآموزان در مدارس عادی نه تنها فرایندی آموزشی بلکه تجربه ای عمیقا انسانی و اخلاقی است که نیازمند بازنگری در سیاست های تربیتی و توانمندسازی روانی معلمان می باشد.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، تجربه زیسته ، معلمان ، دیرآموزان ، آموزش فراگیر ، شهر سقز