تحلیل انتقالی از تفکر مکانیکی جزئی نگر به تفکر سیستمی در سازمان های مهندسی: مطالعه تطبیقی تغییر فرهنگی و ساختاری

در دهه های گذشته، سازمان های مهندسی بر پایه پارادایم مکانیکی و جزءنگر بنا شده اند؛ پارادایمی که تمرکز بر تجزیه مسئله به مولفه های مستقل و بهینه سازی هریک دارد. با گسترش پیچیدگی سیستم ها، وابستگی های میان رشته ای و تاثیرات اجتماعی - محیطی تصمیمات مهندسی، نیاز به گذار از این طرز تفکر به «تفکر سیستمی» برجسته شده است. این مقاله یک مطالعه تطبیقی و نظری - عملی را ارائه می دهد که فرایند انتقال فرهنگی و ساختاری سازمان های مهندسی از نگرش مکانیکی - جزئی نگر به نگرش سیستمی را بررسی می کند. روش پژوهش ترکیبی است: مرور نظام مند ادبیات، تحلیل تطبیقی چند مطالعه موردی صنعتی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با مدیران و مهندسان. یافته ها نشان می دهد که این انتقال نیازمند سه دسته تحول است: تغییرات ذهنی ، تغییرات ساختاری (فرایندها، نقش ها و پاداش ها)، و تغییرات آموزشی/مهارتی. همچنین موانع کلیدی شامل مقاومت فرهنگی، معیارهای عملکردی ناسازگار و فقدان حمایت مدیریتی است. مقاله چارچوبی برای راهبری تغییر پیشنهاد می دهد که شامل ارزیابی فرهنگی، طراحی مسیرهای یادگیری، و سازوکارهای کنترلی تطبیقی است. این چارچوب برای سازمان های مهندسی که در پی سازگاری با پیچیدگی های مدرن هستند، کاربردی است.

کلیدواژه ها:

تفکر سیستمی ، تفکر مکانیکی ، تحول سازمانی ، مهندسی سیستم ، فرهنگ سازمانی.