تاثیر استعدادیابی و شایسته گزینی در ارتقای اثربخشی منابع انسانی با نقش تعدیل گری عدالت سازمانی (مورد مطالعه: کارکنان سازمان آتش نشانی فردیس)

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر استعدادیابی و شایسته گزینی در ارتقای اثربخشی منابع انسانی با نقش تعدیل کننده عدالت سازمانی در میان کارکنان سازمان آتش نشانی شهرستان فردیس انجام شد. روش تحقیق از نوع توصیفی–پیمایشی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه استاندارد جمع آوری گردیدند. حجم نمونه به صورت کامل شامل ۹۹ نفر از کارکنان بوده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که متغیرهای استعدادیابی، شایسته گزینی و عدالت سازمانی دارای میانگین های بالایی هستند که نشان از عملکرد نسبتا مطلوب سازمان در این زمینه ها دارد. بر اساس ضریب همبستگی پیرسون، رابطه معناداری بین استعدادیابی و شایسته گزینی با اثربخشی منابع انسانی وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیونی نشان داد که استعدادیابی، شایسته گزینی و عدالت سازمانی به صورت توام حدود ۵۸ درصد از تغییرات اثربخشی منابع انسانی را تبیین می کنند. علاوه براین، عدالت سازمانی به عنوان یک متغیر تعدیل کننده، تاثیر معناداری در تقویت رابطه بین استعدادیابی و شایسته گزینی با اثربخشی منابع انسانی داشته است. یافته های این تحقیق تاکید می کند که به کارگیری نظامی عادلانه در فرآیندهای استخدامی و تصمیم گیری های سازمانی می تواند تاثیر استعدادیابی و شایسته گزینی بر اثربخشی کارکنان را به طور چشمگیری افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

استعدادیابی ، شایسته گزینی ، اثربخشی منابع انسانی ، عدالت سازمانی ، سازمان آتش نشانی