پیشبینی فرسودگی شغلی بر اساس همجوشی شناختی، هوش اجتماعی و شوخ طبعی در کارکنان سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی فردیس

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نﻘش متغیرهای همجوشی شناختی، هوش اجتماعی و شوخ طبعی در پیشبینی فرسودگی شغلی کارکنان سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهر فردیس بود. جامعه آماری متشکل از تمامی کارکنان این سازمان در سال ۱۴۰۲ بود که به روش نمونهگیری تصادفی ساده، ۹۵ نفر انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامههای استاندارد فرسودگی شغلی (MBI)، همجوشی شناختی(SCFS) ، هوش اجتماعی (SIS) و شوخ طبعی (HSQ) جمعآوری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه تحلیل شدند . نتایج نشان داد که بین همجوشی شناختی و فرسودگی شغلی رابطه مستﻘیم و معناداری وجود دارد ۰/۰۰۱). < p ۰/۲۹۶, = (r همچنین، هوش اجتماعی ۰/۰۰۱) < p -۰/۳۲۷, = (r و شوخ طبعی ۰/۰۰۱) < p -۰/۳۳۵, = (rبا فرسودگی شغلی رابطه منفی داشتند. در مدل رگرسیونی، همه سه متغیر بهطور معناداری در پیشبینی فرسودگی شغلی موثر بودند، بهطوریکه همجوشی شناختی بیشترین سهم مثبت۰/۲۸۱) = (β ، و شوخ طبعی- = (β ۰/۲۰۵)و هوش اجتماعی -۰/۲۵۷) = (β سهم منفی در پیشبینی فرسودگی شغلی داشتند . یافتههای این تحﻘیق نشان داد که همجوشی شناختی به عنوان عاملی خطرزا و هوش اجتماعی و شوخ طبعی به عنوان عوامل محافظتی در برابر فرسودگی شغلی عمل میکنند. این نتایج اهمیت برنامههای مداخلهای در زمینه کاهش همجوشی شناختی و تﻘویت هوش اجتماعی و شوخ طبعی در کارکنان خدمات امدادی را برجسته میکند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، همجوشی شناختی ، هوش اجتماعی ، شوخ طبعی ، سلامت شغلی ، آتش نشانی و خدمات ایمنی