تحلیل نقش سامانه های هوشمند مالی در ارتقای شفافیت، پاسخگویی و پایداری درآمد شهری (مطالعه موردی: شهرداری زنجان)

تحقق حکمرانی مطلوب مالی در مدیریت شهری مستلزم وجود سامانه هایی است که بتوانند شفافیت، پاسخگویی و پایداری درآمدی را به طور هم زمان تضمین کنند. این پژوهش با هدف تبیین نقش سامانه های هوشمند مالی در ارتقای کارایی و اعتماد نهادی شهرداری ها، مطالعه ای موردی بر شهرداری زنجان انجام داده است. از نظر روش شناسی، رویکرد تحقیق ترکیبی (کمی–کیفی) اتخاذ شد؛ به طوری که داده های کمی با توزیع پرسشنامه محقق ساخته میان ۱۳۲ نفر از کارکنان مالی، درآمدی و فناوری اطلاعات گردآوری و با آزمون های آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) تحلیل گردید. داده های کیفی نیز از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان و تحلیل مضمون استخراج شد. نتایج نشان داد که ابعاد کیفی سامانه های هوشمند شامل دقت و امنیت، مهم ترین پیش بینی کننده های شفافیت و پاسخگویی مالی بوده و از طریق اثرگذاری غیرمستقیم بر این متغیرها، زمینه تحقق درآمد پایدار شهری را فراهم می کنند؛ در حالی که سرعت و سهولت استفاده بیشتر نقش تقویتی و تسهیل گر ایفا می کنند. علاوه بر این، وجود رابطه قوی میان شفافیت مالی و پاسخگویی با درآمد پایدار (به ترتیب r=۰.۷۰ و r=۰.۷۲) بیانگر آن است که بدون استقرار سامانه های مالی دیجیتال، پایداری منابع درآمدی شهرداری ها قابل تحقق نیست. یافته های پژوهش نشان می دهد که سامانه های هوشمند مالی، با فراهم کردن قابلیت ردیابی تراکنش ها، ارتقای کیفیت داده ها، توسعه داشبوردهای مدیریتی بلادرنگ و کاهش فساد اداری، می توانند به عنوان زیرساختی استراتژیک در چارچوب حکمرانی الکترونیک و توسعه پایدار شهری عمل کنند. بدین ترتیب، سرمایه گذاری در هوشمندسازی مالی نه تنها یک انتخاب فناورانه بلکه ضرورتی نهادی برای تضمین شفافیت، پاسخگویی و استقلال مالی شهرداری ها است.

کلیدواژه ها:

سامانه های هوشمند مالی ، شفافیت و پاسخگویی مالی ، درآمد پایدار شهری ، حکمرانی الکترونیک ، توسعه پایدار شهری