چگونه معلمان می توانند روح یادگیری را زنده نگه دارند؟

هدف پژوهش حاضر، بررسی راهکارهایی است که معلمان می توانند از طریق آن ها روح یادگیری را در دانش آموزان زنده نگه دارند و فضای آموزشی را از رکود، بی انگیزگی و یادگیری سطحی دور سازند. این مطالعه با رویکرد کیفی–توصیفی و با اجرای هم زمان مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان و دانش آموزان، مشاهده محیط های کلاسی، بررسی پرونده های تحصیلی، تحلیل تماتیک داده ها و مثلث سازی یافته ها انجام شده است. نتایج اولیه نشان داد که عوامل اصلی زنده نگه داشتن روح یادگیری شامل ارتباط انسانی و عاطفی معلم–دانش آموز، ایجاد چالش های فکری معنادار، تشویق به پرسش گری، به کارگیری روش های فعال یاددهی–یادگیری، و الگوسازی رفتارهای یادگیرنده از سوی معلم است. معلمان موفق کسانی هستند که یادگیری را نه تنها انتقال دانش بلکه تجربه ای احساسی و کشف گرانه می دانند و کلاس را به محل پرسش، تعامل و معنا تبدیل می کنند. یافته های این پژوهش از جهت نظری می تواند به اصلاح نگرش نسبت به نقش معلم در نظام آموزشی ایران کمک کند و از نظر عملی، مبنایی برای طراحی برنامه های توانمندسازی معلمان در زمینه حفظ شور و شوق یادگیری فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

روح یادگیری ، انگیزش درونی ، رابطه معلم–دانش آموز ، روش های فعال یادگیری ، آموزش معنا دار