رویکردهای نوین در تدریس فعال

تدریس فعال به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، با تاکید بر مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یادگیری، یادگیری معنا دار، تفکر انتقادی و حل مسئله را در محیط کلاس ارتقا می دهد. این رویکرد، برخلاف شیوه های سنتی تدریس که تمرکز بر انتقال اطلاعات از معلم به دانش آموز دارد، یادگیرنده را در مرکز فرایند یادگیری قرار می دهد و تعامل، همکاری و تجربه عملی را محور اصلی آموزش می سازد. پژوهش های متعدد نشان می دهند که استفاده از روش های فعال آموزشی مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مشارکتی، یادگیری مسئله محور، شبیه سازی ها و بازی های آموزشی، توانایی های شناختی، مهارت های اجتماعی و انگیزش دانش آموزان را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. این مقاله مروری با هدف تحلیل و بررسی رویکردهای نوین در تدریس فعال، ضمن مرور پیشینه پژوهشی داخلی و بین المللی، ابعاد مختلف کاربرد آن در مدارس و محیط های آموزشی را مورد بحث قرار داده و فرصت ها، چالش ها و اثرات آن بر کیفیت یادگیری را مورد توجه قرار می دهد. نتایج این بررسی نشان می دهد که تدریس فعال، در صورت طراحی هوشمندانه و بهره گیری از فناوری های آموزشی و ابزارهای نوین، قادر است تجربه یادگیری عمیق، معنا دار و پایدار را برای دانش آموزان فراهم کند و به توسعه مهارت های قرن بیست ویکم کمک نماید.

کلیدواژه ها:

تدریس فعال ، یادگیری مشارکتی ، یادگیری مبتنی بر پروژه ، یادگیری مسئله محور ، نوآوری آموزشی ، مهارت های قرن بیست ویکم