محدوده مناسب لزجت و تنش تسلیم بتن خودمتراکم بر مبنای آزمایش L-box

عملکرد مناسب بتن خود متراکم (SCC) در گروی قابلیت پرکنندگی، گذردهی و پایداری مناسب این نوع بتن حین بتن ریزی می باشد. بتنخودمتراکم باید به حدی روان باشد که بتواند به خوبی و بدون نیاز به نیروی خارجی در قالب حرکت نماید. همچنین این نوع جدید بتن نبایدبه حدی روان باشد که دچار پدیده جدایش سنگدانه ها گردد. لذا خاصیت خودتراکمی مناسب بتن در گروی لزجت و تنش تسلیم قابل قبولبرای بتن می باشد. پیشنهاد محدودهای از لزجت و تنش تسلیم به طوریکه بتنهای واقع در آن ناحیه خاصیت مناسب خودتراکمی داشته باشند،در کارهای عملی می تواند بسیار مفید باشد. آزمایش L-box از جمله آزمایشهای متداولی است که برای تعیین خاصیت پرکنندگی و گذردهیبتن خود متراکم بکار گرفته میشود. با استفاده از مدلسازی عددی حرکت بتن خودمتراکم در آزمایش L-box ، میتوان از انجام آزمایشهایوقتگیر و پر هزینه جلوگیری کرد. در این مقاله جریان بتن خودمتراکم در آزمایش L-box با استفاده از روش SPH شبیه سازی می گردد.شبیه سازیها به صورت دو بعدی بوده و در آن از اثر میلگردها و دیوارهی کناری در حرکت بتن صرف نظر شده است. با استفاده از پرفیل سطحبدست آمده از شبیه سازیها، مناسب بودن بتن برای استفاده به عنوان بتن خود متراکم مشخص می گردد. شبیه سازیهای عددی انجام شدهنشاندهنده آن است که روش SPH به خوبی قادر به مدلسازی حرکت بتن، پیش بینی رفتار آن و تعیین خود متراکم بودن بتن می باشد. پساز اطمینان از پاسخهای مناسب روش SPH ، بتنها با لزجت و تنش تسلیم گوناگون شبیه سازی شده و محدوده مناسبی برای لزجت و تنش تسلیم بتن خودمتراکم تعیین می گردد، به طوریکه بتن های واقع در این ناحیه دارای خاصیت گذرندگی بیشتر از 0/8 باشد.

کلیدواژه ها:

لزجت ، تنش تسلیم ، بتن خودمتراکم (SCC) ، روش SPH ، آزمایش L-box