قدرت نرم،از فلسفه تا ضرورت؛ واکاوی اهمیت راهبردی آن در عصر حاضر

این مقاله به بررسی جایگاه راهبردی و تحولات مفهومی «قدرت نرم» در چارچوب ژئوپلیتیک معاصر می پردازد. با استناد به چارچوب نظری جوزف نای، قدرت نرم به عنوان توانایی جذب و اقناع دیگران از طریق جذابیت فرهنگ، ارزش های سیاسی، و سیاست خارجی مشروع تعریف می شود و در تقابل بنیادین با قدرت سخت مبتنی بر اجبار قرار می گیرد. هدف اصلی این پژوهش، واکاوی این موضوع است که چرا در عصر اطلاعات، جهانی شدن و ظهور بازیگران غیردولتی، قدرت نرم از یک ابزار مکمل به یک ضرورت اجتناب ناپذیر برای حفظ و پیشبرد منافع ملی تبدیل شده است. نتایج نشان می دهد که در محیطی که اطلاعات آزادانه جریان دارد و افکار عمومی به سرعت شکل می گیرد، مشروعیت بخشی و ایجاد اجماع از طریق جذابیت به مراتب پایدارتر و کم هزینه تر از اتکا به منابع مادی و زور است. در نهایت،محقق نتیجه گیری می کند که موفقیت راهبردی کشورها در آینده منوط به توانایی آن ها در ادغام موثر منابع قدرت سخت و نرم و به کارگیری استراتژی «قدرت هوشمند» است.

کلیدواژه ها:

قدرت نرم ، قدرت سخت ، سیاست خارجی ، قدرت هوشمند ، نفوذ فرهنگی ، ضرورت راهبردی.