بررسی تاثیر الگوهای تدریس بر طراحی معماری کلاس درس برمبنای نظریه یادگیری مشارکتی ویگوتسکی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه میان الگوهای تدریس مبتنی بر نظریه یادگیری مشارکتی ویگوتسکی و طراحی معماری کلاس درس در مدارس ابتدایی و متوسطه است. این مطالعه با روش ترکیبی (کمی و کیفی) انجام شد. در بخش کمی، ۳۸۰ معلم با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های محقق ساخته در زمینه الگوهای تدریس مشارکتی و طراحی فضای آموزشی پاسخ دادند. در بخش کیفی نیز مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۵ معلم و طراح آموزشی انجام گرفت. نتایج تحلیل آماری نشان داد میان الگوهای تدریس مشارکتی و طراحی معماری کلاس درس رابطه ای مثبت و معنادار وجود دارد (r=۰.۶۱, p<۰.۰۱). همچنین مولفه های تعامل گروهی، انعطاف پذیری فضا و نقش تسهیل گر معلم بیشترین تاثیر را در تحقق یادگیری مشارکتی داشتند. یافته های کیفی نیز بر اهمیت فضای باز، چیدمان متغیر و رنگ های پویا در افزایش تعامل و احساس تعلق دانش آموزان تاکید داشت. در مجموع، نتایج بیانگر آن است که طراحی فضاهای آموزشی و الگوهای تدریس باید به صورت مکمل و هماهنگ عمل کنند تا یادگیری اجتماعی، خلاقیت و رشد شناختی به طور موثر تحقق یابد.

کلیدواژه ها:

معماری کلاس ، نظریه یادگیری مشارکتی ، مشارکتی ، معلم