بررسی تاثیر تنبیه بر کاهش یادگیری دانش آموزان

یادگیری، فرایندی پیچیده و چندبعدی است که نه تنها به ظرفیت های شناختی فرد بلکه به عوامل عاطفی، اجتماعی و محیطی نیز وابسته است. در این میان، تنبیه به عنوان یکی از روش های کنترل رفتار در نظام های آموزشی، همواره محل بحث و جدل میان روان شناسان و مربیان بوده است. از دیدگاه سنتی، تنبیه ابزاری برای بازدارندگی و اصلاح رفتار به شمار می رفت، اما یافته های روان شناسی نوین نشان می دهد که استفاده ی ناصحیح از آن می تواند پیامدهایی منفی بر انگیزش، اعتمادبه نفس، و عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته باشد.پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تنبیه بر کاهش یادگیری دانش آموزان انجام گرفته است. روش تحقیق، توصیفی–تحلیلی بوده و با مرور ادبیات نظری، دیدگاه های رفتارگرایان کلاسیک همچون اسکینر و ثرندایک و نیز نظریه های انسان گرایانی چون راجرز و مزلو، به تبیین پیامدهای شناختی، هیجانی و اجتماعی تنبیه پرداخته است.نتایج بررسی ها نشان می دهد که گرچه تنبیه می تواند در کوتاه مدت موجب توقف رفتار نامطلوب شود، اما در بلندمدت باعث کاهش انگیزه ی درونی، افزایش اضطراب و افت تحصیلی می گردد. همچنین، رابطه ی عاطفی میان معلم و دانش آموز را تضعیف کرده و احساس ایمنی روانی در محیط یادگیری را کاهش می دهد. بر اساس یافته های این پژوهش، جایگزینی تنبیه با راهبردهای حمایتی، تشویقی و یادگیری مبتنی بر همدلی می تواند اثربخشی آموزشی و سلامت روانی دانش آموزان را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

تنبیه ، یادگیری ، انگیزش ، اضطراب تحصیلی ، عملکرد آموزشی ، رفتارگرایی