الگوی ساختاری روابط بین ذهن آگاهی و الگوهای ارتباطی زوجین و صمیمیت زناشویی با میانجی گری خود تمایزیافتگی در دانشجویان متاهل

هدف این پژوهش الگوی ساختاری روابط بین ذهن آگاهی و الگوهای ارتباطی زوجین و صمیمیت زناشویی با میانجی گری خود تمایزیافتگی در دانشجویان متاهل بود که به روش توصیفی و از نوع همبستگی (معادلات ساختاری) انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد واحد رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۴- ۱۴۰۳ بود که از بین آن ها نمونه ای به تعداد ۲۵۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های ذهن آگاهی بائر و همکاران (۲۰۰۶)، الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی (۱۹۹۰)، صمیمیت زناشویی واکر و تامپسون (۱۹۸۳) و تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (۱۹۹۸) استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد ذهن آگاهی بر صمیمیت زناشویی در دانشجویان متاهل اثر مستقیم دارد.(P<۰.۰۵) الگوهای ارتباطی زوجین بر صمیمیت زناشویی در دانشجویان متاهل اثر مستقیم دارد. (P<۰.۰۵)ذهن آگاهی با میانجیگری خود تمایزیافتگی بر صمیمیت زناشویی دانشجویان متاهل اثر غیرمستقیم دارد(P<۰.۰۵)الگوهای ارتباطی زوجین با میانجیگری خود تمایزیافتگی بر صمیمیت زناشویی دانشجویان متاهل اثر غیرمستقیم دارد (P<۰.۰۵).

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، الگوهای ارتباطی زوجین ، صمیمیت زناشویی ، خود تمایزیافتگی ، دانشجویان متاهل