رابطه بین ویژگی های شخصیتی و خود ارزشمندی با خود کارآمدی تحصیلی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی و خود ارزشمندی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان پسر دبیرستانی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را دانش آموزان پسر متوسطه دوم منطقه ۱۴ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل دادند. نمونه موردنظر نیز شامل ۳۰۴ نفر از این دانش آموزان بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی نئو(۱۹۸۵)، خود ارزشمندی کروگر و همکاران(۲۰۰۳) و خود کارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز(۱۹۹۹) بود. داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تجزیه وتحلیل شدند و نتایج نشان داد ویژگی های شخصیتی و خود ارزشمندی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان در ارتباط است؛ به طوری که با کاهش روان نژندی و افزایش سایر ویژگی های شخصیتی و نیز خود ارزشمندی، خودکارآمدی تحصیلی افزایش خواهد یافت(۰۵/۰ویژگی های شخصیتی و خود ارزشمندی می توانند با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان در ارتباط باشد.

کلیدواژه ها:

خود ارزشمندی ، خودکارآمدی تحصیلی ، ویژگی های شخصیتی