نقش درس دین و زندگی در تربیت اخلاقی و هویتی دانش آموزان

درس دین و زندگی به عنوان یکی از مهم ترین دروس آموزش و پرورش، نقش کلیدی در تربیت اخلاقی، هویتی و اجتماعی دانش آموزان دارد. هدف این پژوهش بررسی نقش این درس در تقویت انگیزه، ارزش های اخلاقی و هویت دینی و ملی دانش آموزان است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها از طریق مرور منابع پژوهشی، تحلیل محتوای کتاب های درسی و بررسی مطالعات معلمان جمع آوری شده است. یافته ها نشان می دهد که استفاده از روش های تدریس فعال، خلاق و مشارکتی، همراه با حضور فعال معلم در کلاس و فعالیت های پرورشی، باعث افزایش انگیزه و گرایش دانش آموزان به درس دین و زندگی می شود. همچنین، درس دین و زندگی با تقویت باورهای دینی و اخلاقی و مشارکت دانش آموزان در فعالیت های گروهی و مذهبی، هویت دینی و ملی آنان را تقویت کرده و مهارت های اجتماعی آنان را ارتقا می دهد. پژوهش های بررسی شده نشان می دهند که عدم استفاده از روش های خلاقانه و مشارکتی می تواند باعث کاهش علاقه دانش آموزان و حتی دین گریزی شود. در نتیجه، معلم به عنوان عامل کلیدی در موفقیت آموزشی و تربیتی این درس عمل می کند. این تحقیق تاکید دارد که طراحی برنامه های آموزشی و روش های تدریس مناسب، به همراه فعالیت های عملی و مشارکتی، می تواند باعث شکل گیری نسلی با هویت دینی و اخلاقی مستحکم و رفتار اجتماعی مثبت شود.

کلیدواژه ها:

دین و زندگی ، مدرسه ، تربیت اخلاقی