چگونه توانستم با استفاده از راهکارهای حمایتی، شناختی-رفتاری و فعالیت های گروهی، اعتماد به نفس و مشارکت اجتماعی دانش آموزان دارای لکنت زبان را در مدرسه افزایش دهم؟
محل انتشار: اولین همایش بین المللی پژوهش در عصر نوین
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 9
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IECME01_421
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1404
چکیده مقاله:
این پژوهش از نوع اقدام پژوهی (Action Research) بوده و با هدف اصلی افزایش اعتماد به نفس، بهبود تعاملات اجتماعی و کاهش اضطراب در دانش آموزان دارای لکنت زبان انجام شده است. مسئله اصلی، انزوای اجتماعی، ترس از صحبت کردن در جمع، مشارکت پایین در فعالیت های کلاسی و نشانه های بارز اعتماد به نفس ضعیف در این گروه از دانش آموزان بود. برای گردآوری اطلاعات اولیه (وضعیت موجود)، از ابزارهایی چون مشاهده مستقیم در کلاس و حیاط مدرسه، مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان و خود دانش آموزان، و استفاده از پرسشنامه اعتماد به نفس روزنبرگ (فرم دانش آموزی) استفاده شد. یافته های اولیه حاکی از آن بود که دانش آموزان هدف، به دلیل ترس از تمسخر و قضاوت، از هرگونه موقعیت ارتباطی اجتناب می کردند.برای حل این چالش، مجموعه ای از راهکارهای یکپارچه طراحی و اجرا گردید:ایجاد “گروه دوستی”: تشکیل گروه های حمایتی کوچک و امن برای تمرین مهارت های ارتباطی.تکنیک های شناختی-رفتاری (CBT): آموزش روش های مدیریت اضطراب (مانند تنفس دیافراگمی) و بازسازی افکار منفی مرتبط با لکنت.نقش آفرینی (Role-Playing) در موقعیت های شبیه سازی شده: تمرین سناریوهای اجتماعی روزمره (مانند سوال پرسیدن از معلم، خرید از بوفه) در یک محیط کنترل شده.توانمندسازی از طریق مسئولیت پذیری: واگذاری مسئولیت های کوچک و قابل مدیریت در مدرسه برای ایجاد حس کفایت و موفقیت.برگزاری کارگاه آموزشی برای همسالان و معلمان: با هدف افزایش آگاهی در مورد لکنت و ترویج فرهنگ همدلی و پذیرش.این راهکارها به مدت سه ماه (مهر تا آذر) بر روی جامعه هدف (۴ دانش آموز دارای لکنت از پایه های چهارم و پنجم) اجرا شد. برای ارزیابی اثربخشی طرح، از ابزارهایی چون مشاهده ثانویه رفتار اجتماعی، مصاحبه نهایی با دانش آموزان و معلمان، و اجرای مجدد پرسشنامه اعتماد به نفس استفاده گردید. نتایج نشان دهنده افزایش معنادار نمرات اعتماد به نفس، کاهش رفتارهای اجتنابی تا ۷۰% و افزایش چشمگیر مشارکت داوطلبانه در فعالیت های کلاسی و گروهی بود. این پژوهش تایید کرد که یک رویکرد چندبعدی و حمایتی، که نه تنها بر خود دانش آموز بلکه بر محیط اطراف او (همسالان و معلمان) نیز تمرکز دارد، می تواند به طور موثری به بهبود وضعیت روانی-اجتماعی دانش آموزان دارای لکنت منجر شود.
نویسندگان
محبوبه محمدی
کارشناسی جغرافیا