تاثیر آموزگار ابتدایی در شکل گیری نگرش مثبت نسبت به یادگیری علوم پایه و ریاضی در کودکان ابتدایی

چکیده این مقاله به بررسی نقش آموزگار ابتدایی در شکل گیری نگرش مثبت دانش آموزان نسبت به یادگیری علوم پایه و ریاضی اختصاص دارد. پژوهش حاضر بر این اصل استوار است که نگرش دانش آموزان در سال های ابتدایی، پایه اصلی علاقه، انگیزه و موفقیت تحصیلی در زمینه های علمی و ریاضی را شکل می دهد و آموزگار به عنوان عامل کلیدی در این فرآیند عمل می کند. مقاله با بررسی نظریه های تربیتی و روان شناختی مرتبط، اهمیت نقش آموزگار در ایجاد انگیزه، فراهم کردن محیط یادگیری حمایت کننده، ارائه بازخورد موثر، به کارگیری روش های خلاقانه و مشارکتی و ارتقای تجربه عملی دانش آموزان را تحلیل می کند. همچنین موانع و چالش هایی که ممکن است نگرش مثبت کودکان را تضعیف کنند، از جمله نگرش های منفی از پیش فرض، شیوه های سنتی تدریس، تفاوت های فردی، محدودیت منابع و اضطراب های یادگیری مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه، پیشنهادات و راهکارهای عملی برای تقویت نگرش مثبت دانش آموزان ارائه شده است که شامل استفاده از فعالیت های عملی و مشارکتی، بازی های آموزشی، بازخورد هدفمند، توجه به تفاوت های فردی، پرورش انگیزه درونی، ایجاد محیط یادگیری امن و حمایت خانواده و مدرسه است. یافته ها نشان می دهد که نقش آموزگار بیش از انتقال محتوا، شامل ایجاد انگیزه، تقویت اعتماد به نفس، پرورش کنجکاوی و علاقه مستمر به علوم و ریاضی است و با استفاده از راهکارهای مناسب، می توان نگرش مثبت، مهارت های تفکر و توانایی حل مسئله را در دانش آموزان ابتدایی تقویت کرد. این مقاله تاکید می کند که موفقیت در آموزش علوم و ریاضی مستلزم ترکیبی از روش های تدریس خلاقانه، حمایت عاطفی و مشارکت فعال دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

آموزگار ، نگرش مثبت ، یادگیری علوم ، ریاضی ابتدایی ، انگیزه یادگیری