سنجش تاثیر آزمون های باز بر ارتقای مهارت های تحلیلی

آزمون ها از دیرباز فقط وسیله ای برای سنجش میزان یادگیری دانش آموزان تلقی می شدند، حال آنکه پژوهش های معاصر نشان داده اند که نوع و شیوه طراحی آزمون، نقش مهمی در جهت دهی و عمق یادگیری ایفا می کند. یکی از رهیافت های نوین در این زمینه، «آزمون باز» است؛ به معنای اجازه استفاده از منابع در حین آزمون، که هدف آن انتقال تمرکز از حفظیات به درک مفهومی و تحلیل است. مقاله حاضر با رویکرد توصیفی تحلیلی، به بررسی اثرات استفاده از آزمون های باز بر رشد مهارت های تحلیلی دانش آموزان و دانشجویان پرداخته، و تلاش می کند با تلفیق دیدگاه های نظری دیویی، بندورا، ویگوتسکی، پیاژه و بلوم، چارچوب مفهومی جامعی از «سنجش برای یادگیری» ارائه نماید. نتیجه تحلیل ها نشان می دهد که آزمون های باز، در صورتی که به درستی طراحی گردند، می توانند توانایی تحلیل مفاهیم، استدلال چندبعدی و تفکر نقاد را تقویت کنند. همچنین، با کاهش اضطراب امتحان و افزایش خودکارآمدی شناختی، یادگیری معنادارتر و پایدارتر پدید می آورند.

کلیدواژه ها:

آزمون باز ، تفکر تحلیلی ، یادگیری عمیق ، سازنده گرایی ، خودکارآمدی شناختی ، ارزیابی برای یادگیری ، دیویی ، بندورا