بررسی اثر سبک های فرزندپروری و مدیریت کلاس درس بر خودکارآمدی تحصیلی

خودکارآمدی تحصیلی یکی از عوامل کلیدی در پیش بینی موفقیت دانش آموزان و شکل گیری مهارت های یادگیری مستقل است. پژوهش های اخیر نشان می دهند که محیط های خانوادگی و مدرسه ای نقش محوری در توسعه این ویژگی دارند. سبک های فرزندپروری، به ویژه سبک های مقتدرانه، دلسوزانه و مستبدانه، می توانند با تاثیر بر اعتماد به نفس، انگیزه و مهارت های خودتنظیمی، سطح خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان را شکل دهند. از سوی دیگر، مدیریت کلاس درس نیز به عنوان عامل تعیین کننده ای در فراهم آوری محیط یادگیری موثر، نظم و انگیزش دانش آموزان عمل می کند. بررسی های تجربی نشان می دهند که روش های مدیریت کلاس درس که مبتنی بر مشارکت فعال دانش آموزان، تقویت مثبت و فراهم سازی فرصت های موفقیت هستند، با افزایش احساس توانمندی و اعتماد به نفس تحصیلی مرتبط اند. این مطالعه مروری با هدف تحلیل و تجمیع یافته های پژوهشی مرتبط، رابطه بین سبک های فرزندپروری و شیوه های مدیریت کلاس درس با خودکارآمدی تحصیلی را بررسی می کند. نتایج نشان می دهند که تعامل مثبت میان خانواده و مدرسه می تواند به عنوان عامل تسهیل کننده خودکارآمدی تحصیلی عمل کند و استراتژی های هم افزا در مدیریت کلاس و فرزندپروری مقتدرانه بیشترین تاثیر را بر توانمندسازی دانش آموزان دارند. این مقاله با ارائه چارچوب تحلیلی، مسیرهایی برای تحقیقات آینده و پیشنهادات کاربردی برای والدین و معلمان ارائه می دهد تا ضمن تقویت اعتماد به نفس تحصیلی دانش آموزان، به بهبود عملکرد تحصیلی و مهارت های یادگیری مستقل کمک شود.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، مدیریت کلاس درس ، خودکارآمدی تحصیلی ، انگیزش دانش آموزان ، مشارکت فعال در یادگیری.