بررسی میزان استفاده از آزمایشگاه در تدریس درس علوم تجربی در مدارس

امروزه آموزش علوم تجربی بالاخص؛ فیزیک، شیمی، و زیست شناسی در مدارس، به یکی از موضوعهای دشوار و مورد توجه تبدیل شده است. تعداد اندکی از معلمان می توانند علوم تجربی را به نحو احسن و منطبق با اهداف آموزشی قصد شده آموزش دهند. موانع و مشکلات زیادی وجود دارد که هرگونه تلاش برای ارتقای کیفی آموزش علوم تجربی در مدارس و حتی دانشگاهها را بی اثر می سازد. در مدارس، در آموزش علوم تجربی بالاخص؛ فیزیک، شیمی، و زیست شناسی که همگی علوم آزمایش محور محسوب می شوند، بیشتر به تشریح و بیان حقایق و اصول اولیه شناخته شده علمی پرداخته می شود که پس از مدت کوتاهی به فراموشی سپرده می شوند. برای آموزش اثر بخش علوم تجربی حتما باید از فعالیتهای عملی و آزمایشگاهی استفاده شود تا ساخت شناختی دانش آموزان تقویت شده و همچنین مهارتهای عملی لازم را فرا بگیرند.در چند سال اخیر تلاش های زیادی در راستای تجهیز مدارس از لحاظ مواد شیمیایی، ابزار، تجهیزات و نرم افزارهای ویژه آموزش مجازی و شبیه سازی فعالیت های آزمایشگاهی صورت گرفته است؛ اما این اقدامات تاثیر اندکی در استفاده اثربخش از آزمایشگاهها و انجام فعالیت های عملی در مدارس دوره متوسطه داشته است. شواهد موجود نشان دهنده این امر است که موانع متعددی سبب غیرفعال شدن آزمایشگاههای مدارس گشته است. یکی از عوامل موثر در استفاده بهینه و اثر بخش از آزمایشگاههای مدارس در آموزش علوم دوره متوسطه و حتی راهنمایی، توجه ویژه مدیران مدارس به استفاده از آزمایشگاه و انجام آزمایش در کنار آموزش مفاهیم مرتبط است که سبب افزایش میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و درک عمیقتر مفاهیم می گردد.

کلیدواژه ها:

تدریس علوم تجربی ، فعالیت آزمایشگاهی ، دانش آموزان ، مدارس ، فعالیت های علمی