نقش معلم در پرورش تاب آوری دانش آموزان

تاب آوری یکی از مهم ترین عوامل موثر در رشد شخصیتی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان است و نقش اساسی در مواجهه آن ها با چالش ها، فشارها و ناکامی های زندگی آموزشی دارد. دانش آموزان تاب آور قادرند در برابر مشکلات، انعطاف پذیری نشان داده و مسیر پیشرفت خود را با امید و انگیزه ادامه دهند. در این میان، معلم نقشی محوری در پرورش تاب آوری دانش آموزان ایفا می کند. او با ایجاد محیطی امن و حمایتگر، تقویت مهارت های هیجانی و اجتماعی، آموزش روش های حل مسئله و الگوسازی رفتارهای مثبت، می تواند تاب آوری را در دانش آموزان نهادینه سازد. هدف این پژوهش مروری، تبیین نقش معلم در ارتقای تاب آوری دانش آموزان و بررسی عوامل موثر در این فرآیند است. یافته ها نشان می دهد که معلمان تاب آور و آگاه با استفاده از روش های آموزشی تعاملی، برقراری ارتباط موثر و به کارگیری فناوری های نوین آموزشی، نه تنها انگیزه یادگیری را در دانش آموزان افزایش می دهند بلکه موجب تقویت اعتماد به نفس، احساس شایستگی و خودکارآمدی آنان می شوند. همچنین آموزش مهارت های خودتنظیمی هیجانی به معلمان و دانش آموزان می تواند زمینه ساز رشد ذهنی، عاطفی و اجتماعی پایدار گردد. در نهایت، توجه به نقش پررنگ معلم در شکل دهی تاب آوری دانش آموزان، ضرورتی انکارناپذیر در بهبود کیفیت نظام آموزشی و تربیت نسل مقاوم و سازگار با چالش های آینده محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، معلم ، خودتنظیمی هیجانی ، حمایت آموزشی