تاثیرابزارهای هوش مصنوعی بر فرآیند طراحی پارچه و الگوهای دوخت

در سال های اخیر گسترش سریع ابزارهای هوش مصنوعی—به ویژه یادگیری عمیق و سامانه های مولد—تحول قابل توجهی در فرایندهای طراحی پارچه و الگوهای دوخت ایجاد کرده است. این مقاله به صورت تحلیلی تاثیرات فنی، خلاقانه و سازمانی این ابزارها را در مراحل مختلف طراحی پارچه، تولید نمونه، بهینه سازی الگو و بازخورد مشتری بررسی می کند. ابتدا نقش مدل های مولد در تولید سریع نمونه های بصری و تنوع بخشی به الگوها بررسی می شود؛ سپس کاربردهای بینایی ماشین و شبکه های عصبی کانولوشنی در تشخیص عیوب و کنترل کیفیت پارچه مورد بحث قرار می گیرد. نگاشت دیجیتال پارچه و شبیه سازی هندسه سه بعدی پوشاک که با استفاده از شبکه های عمیق امکان پذیر شده اند، به تولید الگوهای دقیق تر و کاهش نیاز به نمونه سازی فیزیکی منجر شده اند. همچنین اثرات این فناوری ها بر روند تصمیم گیری طراحان، چابکی تولید و کاهش ضایعات در زنجیره تامین مورد ارزیابی قرار می گیرد. مسائل حقوقی و اخلاقی مانند مالکیت فکری طرح های تولیدشده توسط هوش مصنوعی و نیز مخاطرات افت کیفیت خلاقیت انسانی در مواجهه با اتوماسیون خلاقانه تحلیل می شوند. مقاله با پیشنهاداتی برای ادغام کارآمد هوش مصنوعی در فرایند طراحی (از جمله چارچوب های همکاری انسان–ماشین، اقدامات آموزشی برای طراحان و معیارهای ارزیابی کیفیت خروجی های مولد) خاتمه می یابد. هدف این پژوهش ارائه تصویری جامع و قابل کاربرد برای طراحان، مهندسان تولید و مدیران صنعت نساجی است تا بتوانند از مزایای هوش مصنوعی بهره برداری کنند و هم زمان ریسک های مرتبط را مدیریت نمایند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی (AI) ، طراحی پارچه ، مولدهای تصویری ، تشخیص عیوب پارچه ، شبیه سازی سه بعدی پوشاک