چالش های فرهنگی و اجتماعی خانواده های دارای دانش آموز با اختلالات یادگیری

خانواده به عنوان نخستین نهاد اجتماعی، نقشی اساسی در رشد، تربیت و شکل گیری شخصیت کودک دارد. هنگامی که یکی از اعضای خانواده، به ویژه کودک، با اختلالات یادگیری مواجه است، این نهاد با چالش های متعددی در سطوح فرهنگی، اجتماعی و روانی روبه رو می شود. اختلالات یادگیری از جمله نارساخوانی، نارسانویسی، و نارسا حسابی، نه تنها عملکرد تحصیلی دانش آموز را تحت تاثیر قرار می دهند، بلکه احساس کفایت، هویت فردی و روابط خانوادگی او را نیز دچار تنش می سازند. در چنین شرایطی، واکنش خانواده ها متاثر از باورها، ارزش ها و نگرش های فرهنگی جامعه است. در بسیاری از فرهنگ ها، ناتوانی های یادگیری هنوز با برچسب های منفی و قضاوت های نادرست همراه است؛ این امر سبب بروز احساس شرم، انزوا و پنهان کاری در والدین می شود.از منظر اجتماعی، خانواده های دارای فرزند با اختلال یادگیری اغلب با محدودیت دسترسی به منابع حمایتی، خدمات مشاوره ای و آموزشی مناسب مواجه اند. در جوامعی که آگاهی عمومی درباره ی ماهیت این اختلالات پایین است، این خانواده ها ممکن است از سوی اقوام، معلمان و همسالان کودک مورد قضاوت یا بی توجهی قرار گیرند. در نتیجه، روابط اجتماعی خانواده محدود شده و شبکه ی حمایتی آنان تضعیف می شود. از سوی دیگر، فشارهای اقتصادی ناشی از هزینه های درمان، ارزیابی و آموزش های ویژه، بر تنش های درون خانوادگی می افزاید.چالش فرهنگی دیگر، تفاوت در نگرش والدین نسبت به آموزش و موفقیت تحصیلی است. در جوامعی که موفقیت در مدرسه معیاری برای ارزشمندی فرد تلقی می شود، وجود فرزند دارای اختلال یادگیری می تواند به احساس شکست و سرزنش در میان والدین بینجامد. مادران در چنین شرایطی اغلب بار عاطفی و روانی بیشتری را تحمل می کنند و ممکن است دچار اضطراب، افسردگی یا احساس گناه شوند. در مقابل، برخی خانواده ها با بهره گیری از آگاهی و پذیرش، نگرشی حمایتی و مثبت اتخاذ کرده و با مدرسه و متخصصان همکاری سازنده برقرار می نمایند.

کلیدواژه ها:

خانواده ، دانش اموزان ، اختلال ، مدرسه ، اموزش ، جامعه.