چگونگی برخورد و ارائه راهکار با دانش آموزان شلوغ وبازیگوش
محل انتشار: اولین همایش بین المللی پژوهش در عصر نوین
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 8
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IECME01_351
تاریخ نمایه سازی: 1 آبان 1404
چکیده مقاله:
دانش آموزان شلوغ و بازیگوش، به عنوان یکی از چالش های رایج در محیط های آموزشی، می توانند مانع از برقراری نظم در کلاس درس و کاهش کیفیت فرایند یاددهی-یادگیری شوند. این دانش آموزان غالبا با بروز رفتارهای پرتحرک، بی توجهی به قوانین کلاسی، عدم تمرکز بر فعالیت های درسی و تمایل به جلب توجه معلم یا همکلاسی ها شناخته می شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی راهکارهای علمی و تربیتی برای مواجهه موثر با این گروه از دانش آموزان، تلاش دارد شیوه هایی انسان مدار، تعامل محور و مبتنی بر روان شناسی تربیتی را برای مدیریت رفتاری آنان ارائه دهد. روش تحقیق در این مطالعه از نوع مروری – تحلیلی بوده و با تمرکز بر تحلیل محتوا و تجربیات میدانی معلمان، به تبیین استراتژی هایی همچون استفاده از تقویت مثبت، طراحی فعالیت های مشارکتی، توجه به نیازهای روانی-اجتماعی دانش آموزان، برقراری ارتباط موثر و همدلانه، و بهره گیری از الگوهای موفق مدیریت کلاس پرداخته است.یافته های حاصل نشان می دهد که واکنش های تنبیهی و قهرآمیز، نه تنها موجب اصلاح رفتارهای بازیگوشانه نمی شود، بلکه ممکن است به تشدید ناسازگاری، کاهش انگیزه تحصیلی و تضعیف ارتباط عاطفی بین معلم و دانش آموز بینجامد. در مقابل، هنگامی که معلم با دیدی تشخیصی به رفتارهای پرتحرک دانش آموز می نگرد و از رهیافت های حمایتی همچون گفت وگوی سازنده، تخصیص مسئولیت های کلاسی، برنامه ریزی انعطاف پذیر و شناسایی استعدادهای نهفته فرد استفاده می کند، می توان شاهد کاهش رفتارهای اخلال گرایانه و ارتقاء مشارکت تحصیلی بود. در این راستا، تقویت عزت نفس، پرورش مهارت های خودتنظیمی، بهره گیری از شیوه های تدریس فعال و شناخت تفاوت های فردی، از جمله عوامل کلیدی در مسیر بهبود تعامل با این دسته از دانش آموزان ارزیابی می گردد.نتایج این تحقیق، ضمن کمک به معلمان، مشاوران و والدین برای درک عمیق تر از ریشه های رفتاری دانش آموزان شلوغ و بازیگوش، رویکردی جامع و واقع بینانه را برای مدیریت کلاس های درس پرچالش ترسیم می نماید. تاکید بر آموزش مهارت های ارتباطی به معلمان، بازبینی در شیوه های ارزشیابی، و ایجاد محیط یادگیری انگیزشی از دیگر پیشنهادهای مطرح شده در این مطالعه است. در نهایت، مقاله حاضر بر آن است تا با معرفی الگویی تلفیقی از روش های پیشگیرانه، مداخله ای و حمایتی، گامی موثر در جهت بهبود کیفیت آموزش و پرورش در مدارس بردارد.
نویسندگان
مرضیه رضی
آموزگار (دانشجو)
سهیلا وزیری مهر
دکترای زبان و ادبیات فارسی استاد دانشگاه فرهنگیان رسالت