تحلیل رابطه بین سبک های یادگیری و میزان خلاقیت در دانش آموزان دوره متوسطه در عصر فناوری

در عصر حاضر، فناوری به یکی از مولفه های جدایی ناپذیر نظام های آموزشی تبدیل شده و فرصت های نوینی برای یادگیری دانش آموزان فراهم کرده است. در این شرایط، توجه به سبک های یادگیری دانش آموزان و تفاوت های فردی آنان اهمیت ویژه ای یافته است، زیرا شیوه ای که دانش آموز اطلاعات را دریافت، پردازش و به کار می گیرد، می تواند بر کیفیت یادگیری و توانایی خلاقانه او تاثیر مستقیم داشته باشد. محیط های سنتی با تمرکز بر روش های یکسان و حفظیات، فرصت محدودی برای تجربه و نوآوری فراهم می آورند، در حالی که ابزارهای دیجیتال و محیط های چندرسانه ای امکان یادگیری فعال، پروژه محور و تعاملی را برای دانش آموزان ایجاد می کنند. این محیط ها می توانند سبک های یادگیری مختلف را پشتیبانی کنند و فرآیند پرورش خلاقیت را به شکل موثرتری تقویت نمایند. از این رو، شناخت رابطه میان سبک های یادگیری و خلاقیت در محیط های فناورانه، اهمیت بالایی برای طراحی برنامه های آموزشی مدرن دارد. سبک های یادگیری و خلاقیت رابطه ای تعاملی دارند و بهره گیری هدفمند از فناوری آموزشی می تواند این رابطه را تقویت کند. دانش آموزانی که سبک یادگیری آنها با روش ها و ابزارهای آموزشی هماهنگ است، توانایی بیشتری در ارائه ایده های نو و حل مسائل خلاقانه دارند. همچنین، طراحی محیط های یادگیری متنوع و انعطاف پذیر، استفاده از ابزارهای دیجیتال و ایجاد فرصت های تعامل فعال، می تواند انگیزه و مشارکت دانش آموزان را افزایش دهد و زمینه رشد مهارت های نوآورانه آنان را فراهم کند. توجه به سبک های یادگیری، پرورش خلاقیت و بهره گیری موثر از فناوری آموزشی، سه رکن اساسی در ایجاد محیط های یادگیری موفق و نوآورانه هستند.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری ، خلاقیت ، دانش آموزان ، دوره متوسطه ، فناوری