نقش پیوند معلم، دانش آموز، والد در پرورش شهروند دیجیتال و اخلاق مدار

هدف این مقاله مروری، تحلیل و بررسی نقش حیاتی پیوند سه جانبه میان معلمان، دانش آموزان و والدین در پرورش شهروندان دیجیتال اخلاق مدار است. در عصر نفوذ فراگیر فناوری های اطلاعات و ارتباطات، تربیت نسلی که بتواند به صورت ایمن، مسئولانه و اخلاقی در فضاهای آنلاین فعالیت کند، به یک چالش اساسی برای نظام های آموزشی تبدیل شده است. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و مرور نظام مند منابع کتابخانه ای فارسی و بین المللی، به بررسی ابعاد مختلف شهروندی دیجیتال، مبانی اخلاق دیجیتال و اهمیت هم سویی تربیتی میان خانه و مدرسه می پردازد. یافته های این مرور نشان می دهد که اگرچه مدارس نقش محوری در ارائه آموزش های رسمی سواد رسانه ای و مهارت های دیجیتال ایفا می کنند، اما این تلاش ها به تنهایی کافی نیستند. شکاف عمیقی میان آموزش های مدرسه ای و تجربیات واقعی دانش آموزان در محیط خانه و در تعامل با همسالان وجود دارد. این گسست، که اغلب ناشی از عدم آگاهی والدین یا ناهماهنگی در پیام های تربیتی است، اثربخشی برنامه های آموزشی را به شدت کاهش می دهد. نتایج این بررسی تاکید می کند که پرورش شهروند دیجیتال اخلاق مدار، فرآیندی مجرد و محدود به کلاس درس نیست، بلکه نیازمند یک اکوسیستم تربیتی یکپارچه است. ایجاد یک «مثلث طلایی» ارتباطی و همکاری فعال میان معلمان (به عنوان هدایتگران آموزشی)، والدین (به عنوان الگوهای اولیه و ناظران) و دانش آموزان (به عنوان عاملان فعال و مشارکت کننده) برای نهادینه سازی اخلاق و مسئولیت پذیری در فرهنگ دیجیتال نسل جدید، یک ضرورت انکارناپذیر است.

کلیدواژه ها:

شهروند دیجیتال ، اخلاق دیجیتال ، پیوند معلم-دانش آموز-والد ، سواد رسانه ای ، آموزش و پرورش