اثر یادگیری مبتنی بر تعامل انسان–ربات بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبستانی

در دهه های اخیر، توسعه فناوری های هوش مصنوعی و رباتیک زمینه ساز تحول چشمگیری در نظام های آموزشی شده است. یکی از نوآورانه ترین رویکردهای آموزشی، یادگیری مبتنی بر تعامل انسان–ربات است که به واسطه ارتباط مستقیم میان دانش آموز و ربات آموزشی، تجربه ای پویا، شخصی سازی شده و جذاب از یادگیری را فراهم می کند. در این شیوه، ربات ها نه تنها به عنوان ابزار کمک آموزشی، بلکه به عنوان همیار یادگیری و شریک شناختی عمل می کنند و می توانند به افزایش تمرکز، انگیزه درونی، درک مفاهیم و تعامل اجتماعی دانش آموزان کمک نمایند.پژوهش های مختلف نشان داده اند که استفاده از ربات های آموزشی در مقاطع ابتدایی موجب بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش مشارکت فعال و تقویت مهارت های حل مسئله در دانش آموزان می شود. تعامل فیزیکی و گفت وگویی با ربات ها به دانش آموزان کمک می کند تا مفاهیم انتزاعی را به صورت عینی تر درک کرده و با اشتیاق بیشتری در فعالیت های یادگیری شرکت کنند. افزون بر این، ربات های اجتماعی قادرند بازخوردهای فوری، عاطفی و سازنده ارائه دهند که موجب تقویت خودکارآمدی و انگیزش تحصیلی می شود.این مقاله مروری با هدف بررسی مطالعات داخلی و خارجی در زمینه اثرات روان شناختی، شناختی و آموزشی تعامل انسان–ربات بر یادگیری کودکان دبستانی تدوین شده است. نتایج مرور پژوهش ها نشان می دهد که ربات های آموزشی، در صورت طراحی اصولی و هماهنگ با اهداف تربیتی، می توانند نقش مکمل موثری برای معلمان ایفا کنند و موجب افزایش کیفیت یادگیری و پیشرفت تحصیلی شوند. در عین حال، این مطالعات بر اهمیت نظارت معلمان، طراحی اخلاقی تعاملات ربات ها و توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان تاکید دارند. در مجموع، تعامل انسان–ربات می تواند به عنوان ابزاری نوین در آموزش ابتدایی، پلی میان فناوری و آموزش انسانی ایجاد کند و گامی موثر در جهت تحول نظام یاددهی–یادگیری باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر تعامل انسان–ربات ، ربات آموزشی ، پیشرفت تحصیلی ، آموزش ابتدایی ، هوش مصنوعی ، یادگیری تعاملی