بازاندیشی در فلسفه فناوری و رهیافت های آن: تبیینی نو از فلسفه فناوری آموزشی در جهان معاصر

فناوری به منزله ی پدیده ای چندلایه، دربرگیرنده ی شبکه ای از باورها، نگرش ها و تفسیرهای متنوع است که هر یک از زاویه ای خاص به ماهیت و کارکرد آن می نگرند. با وجود تکثر دیدگاه ها، گروهی از اندیشمندان، فلسفه ی فناوری را در دو رویکرد کلان «ابزارانگارانه» و «تمدن ساز» خلاصه می کنند و هر یک را مبنایی برای فهم جایگاه فناوری در زندگی انسانی می دانند. افزون بر این، برخی نظریه پردازان، پیشرفت یا عقب ماندگی رویکردها را بر پایه ی تقدم و تاخر تاریخی تبیین کرده و صرف هم زمانی با دوران پست مدرن را نشانه ی برتری یا اصالت یک نگرش قلمداد می نمایند. پژوهش حاضر با هدف بازشناسی ماهیت فلسفه ی فناوری، ابتدا به بررسی مفهوم فناوری و سیر تاریخی تکوین آن پرداخته، سپس طبقه بندی ها و دیدگاه های شاخص در این حوزه را تحلیل می کند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که فلسفه ی فناوری واجد رویکردها و تبیین های متکثری است که هر یک در سطحی هم سنگ در فضای فلسفی معاصر قابل دفاع اند؛ ازاین رو، ترجیح یا طرد یک رویکرد صرفا بر مبنای گذر زمان، فاقد مبنای منطقی و فلسفی است.

کلیدواژه ها:

فلسفه ی فناوری ، فناوری ، رویکردهای فناوری ، فناوری آموزشی.