نقش بازخوردهای مثبت معلمان در کاهش اضطراب عملکردی دانش آموزان

اضطراب عملکردی به عنوان یکی از مهم ترین چالش های روان شناختی دانش آموزان می تواند تاثیرات منفی بر پیشرفت تحصیلی و سلامت روانی آن ها داشته باشد. در این میان، بازخورد مثبت معلمان به عنوان ابزاری موثر در کاهش اضطراب عملکردی و ارتقای کیفیت یادگیری دانش آموزان نقش بسزایی ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی نقش بازخوردهای مثبت معلمان در کاهش اضطراب عملکردی دانش آموزان و شناسایی مزایا، چالش ها و راهکارهای مرتبط با این موضوع انجام شده است. روش شناسی این مطالعه از نوع تحلیلی-مروری بوده و با بررسی ابعاد مختلف تاثیر بازخورد مثبت، به تحلیل چالش ها و ارائه راهکارهای عملی پرداخته است. نتایج نشان می دهد که بازخورد مثبت، به ویژه زمانی که به صورت توصیفی، خاص و مبتنی بر فرایند یادگیری ارائه شود، می تواند اضطراب دانش آموزان را کاهش داده، اعتمادبه نفس و خودکارآمدی آن ها را تقویت کند و مشارکت فعال آن ها در فرایند یادگیری را افزایش دهد. با این حال، چالش هایی مانند مقاومت فرهنگی نسبت به بازخورد فرایندی، کمبود زمان معلمان و تفاوت های فردی دانش آموزان می توانند اثربخشی بازخورد مثبت را محدود کنند. برای رفع این چالش ها، آموزش مهارت های بازخورد سازنده به معلمان، استفاده از فناوری های کمکی مانند سیستم های مدیریت یادگیری و ترویج فرهنگ کلاس حمایتی از جمله راهکارهای پیشنهادی هستند. این پژوهش بر ضرورت بازنگری در شیوه های ارزشیابی سنتی و استفاده از بازخوردهای مثبت به عنوان یک ابزار حمایتی در نظام های آموزشی تاکید دارد. همچنین، پیشنهاد می شود در پژوهش های آینده مطالعات طولی و مداخلات آزمایشی برای بررسی تاثیرات بلندمدت بازخورد مثبت در محیط های آموزشی انجام شود.

کلیدواژه ها:

بازخورد مثبت ، اضطراب عملکردی ، یادگیری دانش آموزان ، ارزشیابی حمایتی ، معلمان