تاثیر تدریس معلمان ابتدایی در میزان یادگیری و ارتقا دانش آموزان

دوران ابتدایی به عنوان زیربنای نظام آموزشی، نقشی تعیین کننده در شکل گیری مهارت های پایه، نگرش ها و توانمندی های شناختی کودکان ایفا می کند. در این میان، معلمان ابتدایی به عنوان عناصر کلیدی نظام تعلیم و تربیت، بیشترین تعامل مستقیم را با دانش آموزان دارند و روش های تدریس آنان تاثیر بسزایی در میزان یادگیری و ارتقای تحصیلی فراگیران برجای می گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر شیوه های تدریس معلمان دوره ابتدایی بر کیفیت یادگیری و رشد تحصیلی دانش آموزان تدوین شده است. در این راستا، به شیوه های مختلف تدریس فعال و سنتی، نقش ارتباط عاطفی میان معلم و دانش آموز، و اهمیت بازخوردهای سازنده پرداخته شده است. یافته های پژوهش های پیشین و تجارب میدانی نشان می دهند که معلمانی که از روش های تعاملی، بازی محور، پروژه محور و مبتنی بر تفاوت های فردی استفاده می کنند، قادرند انگیزه درونی دانش آموزان را برای یادگیری افزایش داده، و به بهبود درک مفاهیم، عملکرد تحصیلی و رشد اجتماعی آنان کمک نمایند. همچنین، حضور معلمان با مهارت های ارتباطی بالا، صبر و خلاقیت بیشتر، با افزایش سطح مشارکت و امنیت روانی دانش آموزان همراه است. بر این اساس، می توان نتیجه گرفت که کیفیت تدریس معلمان ابتدایی نه تنها بر سطح دانش نظری دانش آموزان اثر می گذارد، بلکه مسیر رشد شخصیتی و اجتماعی آنان را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو، سیاست گذاران آموزشی و برنامه ریزان در حوزه تربیت معلم، باید آموزش های پیش خدمت و ضمن خدمت معلمان ابتدایی را با تاکید بر روش های نوین تدریس، مهارت های روان شناختی و نیازهای رشدی کودکان تقویت کنند.