تحلیل آسیب شناسانه آموزش شیمی در مدارس ایران با تاکید بر چالش های تربیتی و فرهنگی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تحلیل آسیب های تربیتی و فرهنگی موجود در آموزش درس شیمی در مدارس ایران انجام شده است. مسئله اصلی تحقیق، بررسی چالش هایی است که موجب افت کیفیت یادگیری، کاهش انگیزش تحصیلی، و گسست ارتباطی میان دانش آموزان و محتوای علمی می شوند. روش پژوهش به صورت کتابخانه ای و نظری بوده و با تحلیل منابع علمی معتبر داخلی، به بررسی ابعاد مختلف آموزش شیمی از منظر تربیتی، فرهنگی، ساختاری و ارتباطی پرداخته است. یافته های پژوهش نشان دادند که آموزش شیمی در بسیاری از مدارس دولتی ایران به صورت سنتی و انتقال محور انجام می شود و کمتر به تفاوت های فردی، سبک های شناختی، و زمینه های فرهنگی دانش آموزان توجه دارد. همچنین مشخص شد که تعامل موثر میان معلم و دانش آموز، استفاده از روش های تدریس فعال، و پیوند مفاهیم علمی با زندگی روزمره، نقش مهمی در افزایش انگیزش و درک مفهومی دانش آموزان ایفا می کند. ساختار برنامه ریزی درسی و شیوه های ارزشیابی فعلی نیز نیازمند بازنگری هستند تا از یادگیری سطحی و حفظیات فاصله گرفته شود. در نتیجه، پژوهش حاضر بر ضرورت طراحی راهکارهای تربیتی و فرهنگی در آموزش شیمی تاکید دارد تا بتواند موجب ارتقای کیفیت یادگیری، تحقق عدالت آموزشی، و پرورش شهروندانی مسئول و آگاه گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش شیمی ، آسیب شناسی تربیتی ، چالش فرهنگی ، انگیزش تحصیلی ، تعامل آموزشی