بررسی روندهای نوین در طراحی و ارزیابی برنامه درسی با تاکید بر کیفیت آموزش در مدارس

هدف این مقاله مروری، بررسی و تحلیل جامع روندهای نوین در طراحی و ارزیابی برنامه های درسی و تبیین ارتباط مستقیم این روندها با ارتقای کیفیت آموزش در مدارس است. در مواجهه با چالش های قرن بیست و یکم، نظام های آموزشی دریافته اند که الگوهای سنتی طراحی برنامه درسی، که عمدتا بر محوریت محتوا و انتقال دانش استوار بودند، دیگر پاسخگوی نیاز به پرورش مهارت هایی چون تفکر انتقادی، خلاقیت و همکاری نیستند. این پژوهش با مرور نظام مند ادبیات، استدلال می کند که کیفیت آموزش، مفهومی چندوجهی شامل اثربخشی، کارایی، مرتبط بودن و رضایت تحصیلی، مستقیما از پارادایم حاکم بر طراحی و ارزیابی برنامه درسی نشات می گیرد. روندهای نوین در «طراحی» شامل حرکت به سمت رویکردهای دانش آموزمحور، مبتنی بر شایستگی، انعطاف پذیر و اعطای نقش طراح و نوآور به معلم است. همزمان، روندهای نوین در «ارزیابی» شامل گذار از ارزیابی های پایانی و نمره محور به سمت ارزیابی های تکوینی، مستمر، عملکردی و مبتنی بر داده (مانند اندازه گیری مبتنی بر برنامه درسی) است. یافته های این مرور نشان می دهد که ادغام این روندهای نوین، یعنی طراحی برنامه های درسی انعطاف پذیر و معنادار که توسط معلمان نوآور اجرا شده و از طریق چرخه های ارزیابی مستمر بهبود می یابند، قوی ترین عامل در ارتقای کیفیت کلی آموزش، بهبود پیشرفت تحصیلی و افزایش رضایت یادگیرندگان است. این مقاله نتیجه می گیرد که تحول در کیفیت مدارس، مستلزم یک تغییر پارادایم اساسی در نحوه تفکر، طراحی و ارزیابی برنامه های درسی است.

کلیدواژه ها:

روندهای نوین ، طراحی برنامه درسی ، ارزیابی برنامه درسی ، کیفیت آموزش ، نوآوری آموزشی