نقش برنامه های آموزش مهارت های زندگی در بهبود سلامت روان دانش آموزان

سلامت روان دانش آموزان از اساسی ترین مولفه های رشد و شکوفایی شخصیت آنان در دوران تحصیل است و آموزش مهارت های زندگی به عنوان رویکردی پیشگیرانه و ارتقایی، نقش مهمی در بهبود آن ایفا می کند. هدف از این پژوهش، بررسی نقش برنامه های آموزش مهارت های زندگی در ارتقای سلامت روان دانش آموزان است. مهارت های زندگی شامل توانایی هایی نظیر خودآگاهی، ارتباط موثر، تصمیم گیری، کنترل خشم، حل مسئله، همدلی و تفکر انتقادی است که به فرد کمک می کند تا با چالش های روزمره، فشارهای تحصیلی و اجتماعی به شیوه ای سازگارانه تر مواجه شود. نتایج مطالعات متعدد نشان داده اند که اجرای منظم و هدفمند برنامه های آموزش مهارت های زندگی در مدارس، موجب کاهش اضطراب، افسردگی، رفتارهای پرخطر و مشکلات ارتباطی در میان دانش آموزان شده و در مقابل، اعتماد به نفس، عزت نفس، تاب آوری و احساس رضایت از زندگی آنان را افزایش داده است. این برنامه ها از طریق روش های مشارکتی مانند بازی های آموزشی، بحث گروهی و ایفای نقش، به پرورش مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان کمک می کنند. همچنین، نقش معلمان و مشاوران در هدایت و تقویت این آموزش ها بسیار تعیین کننده است. در مجموع، آموزش مهارت های زندگی نه تنها به ارتقای سلامت روان دانش آموزان منجر می شود، بلکه زمینه ساز رشد شخصی، تحصیلی و اجتماعی آنان در آینده نیز محسوب می گردد. از این رو، ادغام نظام مند این آموزش ها در برنامه درسی مدارس، ضرورتی اساسی برای تربیت نسل توانمند و سالم از نظر روانی به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، سلامت روان ، دانش آموزان ، آموزش ، پیشگیری روانی