احساس گناه مادران شاغل و مشکلات رفتاری کودکان: نقش تعدیل گر کنش تاملی والدینی

چکیده : پژوهش حاضر به بررسی نقش تعدیل گری کنش تاملی والدینی در رابطه میان احساس گناه والدینی مادران شاغل و مشکلات رفتاری کودکان پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش تمامی مادران شاغل با فرزندان ۳ تا ۶ سال ساکن شهر تهران در سال ۱۴۰۳ بودند. حجم نمونه ۲۲۵ مادر تعیین و به روش دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه کنش تاملی والدینی (PRFQ)، مقیاس احساس گناه درباره والدگری (GAPS) و بخش رفتاری سیستم رتبه بندی مهارت های اجتماعی-والد (SSRS-P) بودند. روش پژوهش توصیفی همبستگی از نوع تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی بود و داده ها با کمک نرم افزار SPSS-۲۵ تحلیل شدند. پیش ذهنی سازی از کنش تاملی والدینی می تواند در رابطه احساس گناه والدینی و مشکلات رفتاری (رفتارهای درون زا و برون زا) در کودکان به عنوان تعدیل گر عمل کند. به این معنا که پیش ذهنی سازی بیشتر در مادران، موجب تشدید رابطه احساس گناه و مشکلات رفتاری در کودکان می شود؛ درحالی که پیش ذهنی سازی کمتر، مشکلات رفتاری مرتبط با احساس گناه والدینی را کمتر می کند.

کلیدواژه ها:

احساس گناه والدینی ، کنش تاملی والدینی ، مادران شاغل ، مشکلات رفتاری در کودکان