بررسی معیارهای رادیولوژیکی و یافته های بالینی در بیماران قبل و بعد از استئوتومی اسمیت-پترسون برای اصلاح ناهنجاری ستون فقرات بزرگسالان

مقدمه :هدف این مطالعه، بررسی معیارهای رادیولوژیکی و نتایج بالینی بیماران بزرگسال قبل و بعد از انجام استئوتومی اسمیت-پترسون جهت اصلاح ناهنجاری ستون فقرات بود.مواد و روش :در این مطالعه گذشته نگر از نوع سری موارد، ۱۰ بیمار بزرگسال که طی سه سال گذشته تحت جراحی انتخابی استئوتومی اسمیت-پترسون قرار گرفتند، مورد بررسی قرار گرفتند. داده های رادیولوژیک از تصاویر رادیوگرافی دیجیتال ایستاده قبل و بعد از عمل استخراج شد. شدت درد با استفاده از مقیاس VAS ثبت شد. تحلیل آماری با آزمون t زوجی انجام گرفت.نتایج :در این مطالعه تعداد ۱۰ بیمار که شرایط ورود به مطالعه را داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. میزان تغییر در SAV قبل و بعد از اصلاح بدشکلی بعد از عمل به طور معنی داری کاهش یافته است (۰۰۰۱/۰P<)، میزان بروز لگن نیز از ۷/۵۱ به ۵/۵۲ بعد از جراحی افزایش یافته است که از نظر آماری معنی دار نیست. (۰.۲۶۹). شیب لگن پس از جراحی از ۷/۲۸ به ۵/۲۳ کاهش یافت (۰۰۲/۰=P). شیب ساکرال از ۵/۲۳ به ۴/۲۹ افزایش یافت (۰۰۲/۰=p). لوردوز کمری نیز پس از جراحی از ۵/۸ به ۱/۴۲ افزایش یافت (۰۰۰۱/۰>p). میزان کیفوز قفسه سینه نیز پس از جراحی از ۴/۲۴ به ۲/۲۵ افزایش یافت (۰۰۳/۰=P). کاهش معنی داری در VAS از ۷.۷ به ۳.۱ بعد از جراحی مشاهده شد (۰۰۰۰۱/۰>P).بحث :بر اساس نتایج نشان داده شده است که اصلاح ناهنجاری با روش استئوتومی اسمیت-پترسون می تواند وضعیت بالینی بیماران را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

معیارهای رادیولوژیکی ، یافته های بالینی قبل و بعد از عمل ، استئوتومی اسمیت-پیترسون ، اصلاح ناهنجاری ستون فقرات – بزرگسالان