تسریع التیام شکستگی با استفاده از پودر لیوفیلیزه L-PRF زنوژنیک (اسب) در ترمیم استخوان در مدل حیوانی موش صحرایی

چکیده: مقدمه: ضایعات استخوانی ناشی از تروما، موقعیت های پاتولوژیک، یا مداخلات جراحی اغلب نیازمند راهکارهای پیشرفته ترمیمی هستند، خصوصا زمانی که بدن به خودی خود قادر به ترمیم ضایعه بحرانی استخوان نمی باشد. در میان فاکتورهای ترمیمی، فیبرین غنی از پلاکت و لوکوسیت (L-PRF) به دلیل خاصیت ترمیم استخوان آن در هر دو فرم خودی و غیر خودی مورد توجه ویژه ای قرار گرفته است. مواد و روش ها: برای بررسی L-PRF لیوفیلیزه گرفته شده از خون اسب، از موش های صحرایی نر بالغ استفاده شد. موش ها به ۴ گروه تقسیم شدند که در یکسری از گروه ها بر روی ضایعه ای که در استخوان زند زبرین ایجاد شده بود، بافت خودی استخوان قرار گرفت. L-PRF از خون اسب تهیه شد و بعد از لیوفیلیزه کردن در ناحیه ضایعه قرار داده شد. سپس روند ترمیم استخوان بوسیله رادیولوژی و هیستوپاتولوژی بررسی شد و مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج و بحث: تفسیرهای رادیوگرافی و هیستوپاتولوژی نشان دادند که گروه اتوگرافت+ L-PRF بیشترین میزان ترمیم استخوان، با بالاترین امتیاز Lane and sandhu، را داشته است. این گروه در مقایسه با گروه L-PRF و گروه خالی پیشرفت بیشتری در تبدیل بافت غضروفی به استخوانی داشته است. گروه اتوگرافت نیز نسبت به گروه L-PRF برتری مشخصی داشت. در این تحقیق گروه خالی نتوانست بافت استخوانی مورد نیاز برای ترمیم ضایعه را تشکیل دهد و تنها بافت پیوندی تشکیل شد. بدین ترتیب اثر هم افزایی L-PRF با گرافت خودی استخوان به خوبی مشخص شد. نتیجه گیری: در این مطالعه L-PRF به دست آمده از خون اسب خصوصا در موارد همراهی با اتوگرافت خودی، تاثیر قابل توجهی در ترمیم ضایعات بحرانی استخوان زند زبرین در موش های صحرایی داشته است.

کلیدواژه ها:

فیبرین غنی از پلاکت و لوکوسیت (L-PRF) ، L-PRF غیر خودی ، ترمیم استخوان ، ضایعه بحرانی استخوان ، موش صحرایی ، رادیولوژی ، هیستوپاتولوژی