ارزش تشخیصی سونوگرافی در ترومای آرنج در شرایط اورژانسی

زمینه: شکستگی آرنج یکی از آسیب های شایع در میان کودکان و بزرگسالان است که تشخیص دقیق آن نقش حیاتی در انتخاب روش درمانی مناسب دارد. در حالی که رادیوگرافی به عنوان روش استاندارد تشخیص این شکستگی ها شناخته می شود، روش های جایگزین تصویربرداری نظیر سونوگرافی، به ویژه در مواردی که انجام رادیوگرافی دشوار یا نامناسب است، به طور فزاینده ای مورد توجه قرار گرفته اند.اهداف: هدف از این مطالعه، بررسی دقت تشخیصی سونوگرافی در شناسایی شکستگی های آرنج و مقایسه آن با رادیوگرافی و سی تی اسکن (CT) به عنوان روش های مرجع بود.روش ها: در این مطالعه، ۴۰ بیمار با شک بالینی به شکستگی آرنج وارد شدند. تمامی بیماران به ترتیب تحت تصویربرداری با سونوگرافی، رادیوگرافی و سی تی اسکن قرار گرفتند. نتایج حاصل از هر سه روش تصویربرداری با یکدیگر مقایسه شد و شاخص های آماری از جمله حساسیت، ویژگی (اختصاصیت) و میزان توافق (کاپا) بین سونوگرافی و روش های مرجع مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی بیماران ۱۵.۵ سال (دامنه سنی: ۴ تا ۴۹ سال) بود و ۷۲.۵درصد بیماران مرد بودند (۲۹ نفر). شکستگی های سوپراکوندیلر شایع ترین نوع شکستگی در افراد زیر ۱۸ سال و شکستگی سر استخوان رادیوس شایع ترین نوع در افراد بالای ۱۸ سال بود. سونوگرافی در تشخیص شکستگی های آرنج، حساسیت ۸۸.۹ درصد، ویژگی ۸۷ درصد و ضریب توافق کاپا برابر با ۰.۷۳ در مقایسه با رادیوگرافی نشان داد. همچنین، در مقایسه با سی تی اسکن، سونوگرافی از حساسیت ۹۴.۸ درصد و ویژگی ۸۹.۷ درصد برخوردار بود.نتیجه گیری: سونوگرافی روشی دقیق، غیرتهاجمی و مقرون به صرفه برای تشخیص شکستگی های آرنج محسوب می شود و می تواند به ویژه در محیط های اورژانسی یا با دسترسی محدود به تجهیزات تصویربرداری پیشرفته، به عنوان یک روش جایگزین و مکمل برای رادیوگرافی و سی تی اسکن به کار رود. با توجه به حساسیت و ویژگی بالای این روش، سونوگرافی به ویژه در کودکان و محیط های با منابع محدود، می تواند ابزاری قابل اعتماد در تشخیص شکستگی آرنج باشد.

کلیدواژه ها:

شکستگی ، آرنج ، سونوگرافی ، سی تی اسکن ، رادیولوژی