تاثیر جراحی ارتوپدی در سینماتیک راه رفتن، تعادل وضعیتی و سرعت راه رفتن در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک: رویکردی چندبعدی

چکیده: مقدمه: فلج مغزی اسپاستیک (CP) شایع ترین ناتوانی حرکتی در کودکان است که با اسپاستیسیتی مزمن، سفتی عضلانی و اختلال در کنترل حرکتی مشخص می شود و به اختلالات راه رفتن، ناپایداری وضعیتی و کاهش سرعت راه رفتن منجر می شود. جراحی ارتوپدی شامل طولانی کردن تاندون ها و رهاسازی عضلات به طور روزانه برای اصلاح ناهنجاری های اسکلتی-عضلانی و بهبود عملکرد حرکتی به کار می رود. بااین حال، میزان تاثیر این جراحی ها در سینماتیک راه رفتن، تعادل وضعیتی و سرعت راه رفتن نامشخص است. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر جراحی ارتوپدی در سینماتیک راه رفتن، تعادل وضعیتی و سرعت گام برداری در کودکان مبتلا به CP اسپاستیک با استفاده از رویکردی چندبعدی بود.مواد و روش ها: مشاهده ای آینده نگرانه کوهورت بر روی ۳۰ کودک (۵ تا ۱۲ سال، سطوح GMFCS I تا GMFCS III)، که برای جراحی ارتوپدی برنامه ریزی شده بودند، انجام شد. شرکت کنندگان قبل از عمل و در فواصل ۶ و ۱۲ ماه پس از جراحی ارزیابی شدند. متغیرهای مورد بررسی شامل سینماتیک راه رفتن (طول گام، کادنس، زوایای مفصلی)، تعادل وضعیتی (مقیاس تعادل کودکان [PBS]، آزمون برخاستن و رفتن زمان دار [TUG]) و سرعت راه رفتن (آزمون راه رفتن ۱۰ متری [۱۰MWT]) بودند. داده ها با استفاده از ANOVA با اندازه های تکراری تحلیل شدند و اندازه اثر کوهن (Cohen's d) محاسبه شد.نتایج و بحث: در ۱۲ ماه پس از جراحی، بهبود معناداری در تمامی متغیرهای پیامدی مشاهده شد. طول گام ۵/۱۲ درصد (۰۱/۰ p <) و کادنس ۳/۸ درصد (۰۵/۰ p <) افزایش یافت. زاویه فلکسیون زانو و درسی فلکسیون مچ پا نیز به طور معناداری بهبود یافتند (۰۱/۰ p <). تعادل وضعیتی بهتر شد، به طوری که نمره PBS از ۳/۴۲ به ۷/۴۸ افزایش (۰۱/۰ p <) و زمان آزمون TUG از ۵/۱۲ به ۸/۹ ثانیه کاهش یافت (۰۱/۰ p <). سرعت راه رفتن در حالت عادی ۶/۱۸ درصد و در حالت سریع ۲/۱۵ درصد بهبود یافت (۰۱/۰ p <). تحلیل زیرگروه ها نشان داد که کودکان با سطح GMFCS I بهبود بیشتری از سطوح GMFCS II و GMFCS III داشتند (۰۵/۰ p <). تفاوت معناداری بین روش های طولانی کردن تاندون و رهاسازی عضلات مشاهده نشد (۰۵/۰ p <).نتیجه گیری: جراحی ارتوپدی به طور معناداری سینماتیک راه رفتن، تعادل وضعیتی و سرعت گام برداری را در کودکان مبتلا به CP اسپاستیک بهبود می بخشد و این پیامدها تا ۱۲ ماه پس از جراحی پایدار می مانند. یافته ها بر اهمیت مداخلات جراحی و پروتکل های توانبخشی فردی در بهبود تحرک عملکردی و کیفیت زندگی این بیماران تاکید می کنند.

کلیدواژه ها:

فلج مغزی ، جراحی ارتوپدی ، راه رفتن