بررسی نقش تصویرسازی سه بعدی در برنامه ریزی سیمای سرزمین

بصری سازی سیمای سرزمین یا همان نمایش سه بعدی پدیده های جهان واقعی می تواند به عنوان زیر مجموعه ای از زمینه های گسترده تر بصری سازی جغرافیایی، برای ایجاد ارتباط بین شرایط، گذشته، حال، آینده و ارایه سناریوهای جایگزین مورد استفاده قرار گیرد. همچنین قادر است مجموعه داده های گسترده را به گونه ای ارایه دهد که افراد، بخشی از یک فرآیند تصمیم گیری تعاملی باشند. این رویکرد یک نقش ارتباطی مهم در مجموعه ی مشارکت و تصمیم گیری دارد و به عنوان ابزاری برای برنامه ریزی محیط زیستی، راهنمایی جهت اولویت بندی سرمایه گذاری ها و مشوقی جهت اعمال مدیریت راهبردی (نسبت به مدیریت انفعالی) عمل می کند. هدف از ارایه ی مقاله ی حاضر بیان نقش تصویرسازی سه بعدی داده های مکانی در ارزیابی اثرات بصری و نقش آن به عنوان یک سیستم تصمیم یار در برنامه ریزی ها و همچنین یک ابزار مناسب جهت هم فکری و مشورت عمومی است. علاوه بر این نرم افزارهای معرفی شده در این مقاله می تواند با توجه به نوع کاربرد در پروژه های مختلف مورد استفاده قرارگیرند.

کلیدواژه ها:

تصویر سازی سه بعدی ، ارزیابی اثرات بصری ، سیستم تصمیم یار ، مشورت عمومی