ارزیابی مساحت کل جنگل های مانگرو و نحوه گسترش آن ها در سواحل جنوبی ایران

جنگل های مانگرو از ارزشمندترین زیست بوم های گیاهی سواحل در نواحی حاره ای هستند در که در سواحل کم انرژی و کم شیب با میزان جزرومد زیاد می رویند. این جنگل ها خدمات بسیار زیاد برای نواحی ساحلی و دریایی پیرامون خود دارند. این نواحی زیستگاه بسیاری از ماهیان، پرندگان و پستانداران را مهیا می کنند، جلوی امواج شدید ورودی به ساحل را می گیرند و از همه مهم تر به دلیل ذخیره کربن در درختان و خاک خود جلوی افزایش غلظت گازهای گلخانه ای و گرمایش جهانی را می گیرند. در این مطالعه برای اولین بار با استفاده از تصاویر با قدرت تفکیکی مکانی بالا، مساحت تمامی جنگل های مانگرو ایران با دقت زیاد محاسبه گردید. بر این اساس مساحت کل جنگل های ایران در امتداد چهار استان ساحلی ۱۳۲ کیلومتر مربع محاسبه گردید که ۹۲ درصد آن در امتداد سواحل استان هرمزگان جای گرفته اند. مطالعات نشان می دهد سواحل کم شیب شرق و مرکز تنگه هرمز مناسب ترین محیط را برای رشد این جنگل ها فراهم می کند. خور خوران با ۳/۸۸ کیلومتر مربع، ۶۷ درصد جنگل های کشور را در خود جای داده است. جنگل های مانگرو رود گز (۴/۱۰ کیلومتر مربع)، کولغان (۸/۵ کیلومتر مربع)، جاسک (۶/۵ کیلومتر مربع) و گواتر (۵/۴ کیلومتر مربع) با اختلاف زیاد در رده های بعدی جای دارند. متاسفانه دخالت های انسانی موجب گردیده در پنجاه سال گذشته تقریبا یک سوم جنگل های مانگرو جهان از میان برود. در کشور ما اگرچه روند تغییرات جنگل های مانگرو در قرن گذشته افزایشی بوده اما مطالعات دقیق تر نشان می دهد این روند طی یکی دو دهه گذشته متوقف شده و در برخی نقاط رو به کاهشی شدن گذارده است.

کلیدواژه ها:

حرا ، چندل ، خور ، خلیج فارس ، دریای عمان