بررسی اثر لیزر درمانی کم توان بر مسیر Nrf۲/keap۱ در موش های نژاد NMRI، با پیچ خوردگی بیضه

سابقه و هدف: پیچ خوردگی بیضه یک وضعیت اورژانسی در ارولوژی است که با پیچش طناب اسپرماتیک و کاهش خونرسانی، منجر به ایسکمی بافت بیضه می شود. لیزر درمانی با توان کم به عنوان یک روش نوین، می تواند تولید انرژی میتوکندری را افزایش دهد و پاسخ ایمنی را فعال کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر لیزر کم توان بر مسیر حفاظتی Nrf۲/Keap۱، در بیضه موش هایNMRI با پیچ خوردگی بیضه، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، موش های نر نژاد NMRI به طور تصادفی به ۴ گروه (هر گروه ۶ سر).کنترل (Cont)، لیزر (L)، پیچ خوردگی بیضه (T) و پیچ خوردگی بیضه و لیزر (T&L)، تقسیم شدند. هر دو بیضه به مدت ۲ ساعت به میزان ۷۲۰ درجه خلاف جهت عقربه های ساعت چرخانده شده و سپس به موقعیت اولیه خود بازگردانده شدند. درمان با لیزر (۸۰۸ نانومتر، ۰/۰۳ J/cm²، ۱ دقیقه) به مدت ۲۱ روز، ۳ جلسه در هفته اعمال شد. سطوح MDA، TAC و بیان ژن های Nrf۲ و Keap۱ با استفاده از real-time PCR اندازه گیری شدند. یافته ها: افزایش سطح MDA وکاهش TAC به طور معنی داری (۰/۰۰۱˂P) در گروه پیچ خوردگی بیضه دیده شد. درمان با لیزر کم توان به طور معنی داری موجب افزایش بیان ژن های Nrf۲ (۰/۰۰۱˂P) و Keap۱ (۰/۰۱˂P) و کاهش سطح MDA و افزایش سطح TAC (۰/۰۰۱˂P) شده است. استنتاج: درمان با لیزر کم توان به مدت ۳ هفته پس از جراحی واپیچش بیضه احتمالا با کاهش استرس اکسیداتیو و افزایش بیان ژن های مسیر  Nrf۲/Keap۱در موش ها، می تواند به عنوان روشی مکمل در کاهش آسیب های پیچ خوردگی بیضه موثر باشد.

کلیدواژه ها:

LLLT ، MDA ، TAC ، Keap۱ ، Nrf۲ ، testicular torsion ، LLLT ، MDA ، TAC ، Keap۱ ، Nrf۲ ، پیچ خوردگی بیضه